Acéh

Ti Wikipédia Sunda, énsiklopédi bébas
Artikel ieu keur dikeureuyeuh, ditarjamahkeun tina basa Indonesia.
Bantuanna didagoan pikeun narjamahkeun.

Acéh pindah ka kaca ieu. Keur kagunaan séjénna, tempo Acéh (disambiguasi).

Nanggröe Acéh Darussalam
نڠغرو اتچيه دارالشلام

Lambang Nanggröe Acéh Darussalam
نڠغرو اتچيه دارالشلام
"Pancacita"
(ti basa Sangsakerta nu hartina "Lima cita-cita")

Peta lokasi Nanggröe Acéh Darussalam
نڠغرو اتچيه دارالشلام
Koordinat 2°-6° LU dan 95°-98° BT
Dasar hukum UU RI No. 24/1956
UU RI No. 44/1999
UU RI No. 18/2001
Tanggal penting 7 Desember 1959 (poé jadi)
Ibu kota Banda Aceh (baheulana Koetaradja)
Gubernur Ir. H. Nova Iriansyah, M.T.
Lega 55.390 km2
Pangeusi  
  • 2.621.271 (1980)
  • 3.409.900 (1990)
  • 4.010.865 (2000)
Kapadetan 80/km2
Kabupatén 23
Kota 4
Kacamatan 227
Kalurahan/Désa 5.862
Suku Aceh, Gayo, Alas, Aneuk Jamee, Melayu Tamiang, Kluet, Devayan, Sigulai, Julu, Haloban,dll
Ageman Islam (97,6%), Kristen (1,7%), Hindu (0,08%), Budha (0,55%)
Basa Aceh, Gayo, Indonesia dll
Zona waktu WIB
Lagu Daérah Bungong Jeumpa

Ramatloka resmi: http://www.nad.go.id

(?)

Nanggröé Acéh Darussalam nyaéta hiji Daérah Istiméwa satingkat propinsi nu aya di Pulo Sumatra sarta mangrupakeun propinsi pangkulonna di Indonésia.[1] Daérah ieu wawatesan jeung Teluk Benggala di beulah kalér, Samudra Hindia di beulah kulon, Selat Malaka di beulah wétan, sarta Sumatra Utara di beulah kidul jeung wétan-kidul.[2]

Sanggeus tsunami di Acéh

Babagian Administratif[édit | édit sumber]

Industri[édit | édit sumber]

Acéh mibanda sajumlah industri gedé di antarana:

Pertambangan[édit | édit sumber]

Pariwisata[édit | édit sumber]

Masjid Agung Banda Acéh

Budaya[édit | édit sumber]

Pakakas gamelan[édit | édit sumber]

Pakakas Gamelan tradisional Acéh aya sababaraha rupa : Serunee kalee, kendang, canang, jeung rapai.[3] Serune kalee nyaéta instrumén tiup anu dijieun tina kai, kalawan palebah puhu leutik jeung tungtungna rubak ngawangun corong. Serune mibanda 7 liang pikeun ngatur  nada. Alat ieu biasana dianggo babarengan gender jeung rapai dina upacara-upacara atawa pikeun mirig  tarian-tarian tradisional.[3]

Basa[édit | édit sumber]

Masarat Acéh mibanda sababara basa anu dipaké pikeun komunikasi : Acéh, Alas Gayo, jeung Tamiang.[3]

Pakarang[édit | édit sumber]

Pakaranng urang Acéh anu kasohor tayalian ti Réncong, ieu sabangsaning péso balati pédah palebah puhu gagangna nyengklik ngawangun hurup"L". [4]

Ibing/tari[édit | édit sumber]

Aya sababaraha rupa ibing ti daérah Acéh kayaning : Tari Seudati, Tari Saman, Tari Pukat, Tari Sunan Gayo, Tari Guel, Tari Laweut, Tari Pho, jeung Tari Likok Pulo. Tari Seudati nyaéta tarian anu maénkeun ku 8 urang jeung 2 urang syahi minangka panyanyi, salah saurang diangkat jadi pimpinan anu disebut syekh. Tarian ieu teu dipirig ku instrumen musik. Irama jeung témpo tarian ditangtukeun ku irama jeung tempo lagu anu dibawakeun. Keunikan tarian ieu nyaéta dina kaparigelan, kecepatan, jeung kakompakan sakumna anu ngibing.[3]


Tempo ogé[édit | édit sumber]

Dicutat tina[édit | édit sumber]

  1. Gendhis, Paradisa; Gendhis (2009). Ensiklopedia seni & budaya Nusantara. Jakarta: Kawan Pustaka. p. 3. ISBN 9789797573713. 
  2. Hidayah, Zulyani (2015). Ensiklopedi Suku Bangsa di Indonesia. Jakarta: Prenada Media. ISBN 9789794619292. 
  3. a b c d Paradisa, Gendhis (2009). Ensiklopedia seni & budaya NusantaraParadisa. Indonesia: Kawan Pustaka. p. 3. ISBN 9789797573713.  Disungsi21 April 2023
  4. Kaya, Indonesia. "Rencong : Tradisi - Situs Budaya Indonesia". IndonesiaKaya (dalam Indonesia). Diakses tanggal 2020-07-11. 

Tumbu luar[édit | édit sumber]

Wikisource logo
Wikisource logo
Wikipabukon mibanda média séjénna nu patali jeung artikel ieu dina kaca
{{{link}}}