Komik

Ti Wikipédia Sunda, énsiklopédi bébas

Komik nyaéta cerita nu aya gambaran (di majalah, koran, atawa wangunna buku) nu umumna gampang asup sarta pikaseurieun.[1] Komik nyaéta hiji wangun seni anu maké gambar-gambar henteu gerak, anu disusun sakitu rupa ku kituna nyieun jalan carita.[2] Biasana komik dicitak di luhur kertas sarta dilengkepan kalayan téks.[2] Komik bisa dipedar dina sagala rupa wangun, mimiti tina strip dina koran, dimuat dina majalah, nepi ka ngawangun buku sorangan.[2]

Términologi[édit | édit sumber]

Di taun 1996, Will Einser medar buku Graphic Storytelling, di mana manéhna ngahartikeun komik minangka "tatanan gambar sarta balon kecap yang nu berurut, dina hiji buku komik" Saméméhna di taun 1986, dina buku Comics and Sequential Art, Einser ngahartikeun téknis sarta struktur komik minangka sequential art, susunan gambar sarta kecap-kecap pikeun nyaritakeun hiji hal atawa ngadramatisasi hiji ideu.[2] Para ahli masih can sapamadegan ngeunaan définisi komik.[2] Sabagian di antarana boga pamadegan yén wangun citakna perlu ditekenkeun, sarta nu séjénna leuwih mentingkeun kasaluyuan gambar sarta téks, sabagian ogé leuwih mentingkeun kasinambungan (sequential)[2]

Istilah Carita Bergambar[édit | édit sumber]

Akronim carita bergambar , nurutkeun Boneff nuturkeun istilah carpon (carita Pondok).[2] Nilik balik dina kalahiran komik, mangka ayana teks sarta gambar sacara babarengan dipeunteun ku Laccasin (1971) minangka sarana ngebrehkeun anu bener- bener asli.[2] Kahadiran téks lain deui hiji kawajiban alatan ayana unsur motion anu bisa ditimbang-timbang minangka jati diri komik séjénna.[2]

Posisi Komik dina Seni Rupa[édit | édit sumber]

Komik Nurutkeun Lacassin (1971) sarta kolegana nyanghareupan minangka seni ka-salapan.[2] Sanajan saéstuna ieu ngan hiji simbolisasi panarimaan komik dina rohang wacana seni rupa.[2] Kira-kira taun 1920-an, Ricotto Caundo pangadeg club DES Amis du Septiéme (salah sahiji klub sinema Paris) nyaéta saurang téoritikus film sarta Panyair ti Italia anu ngucapkeun runtuyan 7 kasenian dina salah sahiji panerbitan klub taun 1932-an.[2] Dina taun 1964, Claude Beylie nambahan televise minangka anu kadalapan, sarta komik aya pas di handapna, seni kasalapan.[2] Dina taun 1971 F. Laccasin nyantumkeun komik minangka seni kasalapan di majalah “Pour un nevieme art”, sakumaha dicutat ku Marcel Boneff dina taun 1972 di jero komik Indonésia.[2]

Komik Indonésia[édit | édit sumber]

Sajarah Komik Indonésia

Ngarujuk dina Boneff, mangka komik Indonésia dina mimiti kalahiranana bisa dibagi jadi dua kategori badag, nyaéta komik strip sarta buku komik.[2] Kahadiran komik- komik taun 1930-an bisa kapanggih dina média Walanda kawas De Java Bode sarta D’orient di mana aya komik- komik kawas Flippine Flink sarta Flash Gordon.[2]

Kira-kira taun 1940-an, loba komik- komik ti Amérika anu diasupkeun minangka suplemén mingguan surat kabar.[2] Taranya nyaéta komik kawas Tarzan, Rip Kirby, Phantom and Johnny Hazard.[2] Populeritas inohong- inohong komik deungeun nyorong usaha nransformasikeun sawatara sipat pahlawan super éta dina seléra lokal.[2]

Adaptasi ti komik deungeun dina komik Indonésia meunangkeun tangtangan sarta kritikan ti golongan pendidik sarta pengkritik budaya.[2] Carita rahayat Sumatera anu saterusna jadi téma komik anu pohara dipikaresep ti taun 1960-an nepi ka 1970-an.[2]

  • Komik Independen

Dimimitian jeung sumanget pikeun ngalawan hegemoni komik- komik ti luar Indonésia, kaluar ogé komik- komik independen (lokal).[2] Nyobaan katempo meh béda, nyieun pola gambar leuwih variatif sarta ékspériméntal. Loba komikus- komikus indie (independen) ngandelkeun mesin fotokopi pikeun ngalobaan karya- karya maranéhanana.[2]

Komikus anu maké aliran ieu pohara diuntungkeun kalayan mekarna komunitas di internet.[2] Sawatara situs kawas Julliedillon.net, howtodrawmanga.com, sarta mangauniversity nyieun saloba-loba informasi ngeunaan cara nyieun manga (komik).[2] Ciri utama komikus Indonésia anu aliranna Jepang, nyaéta lolobana ngaran pangarang nu dipalsukeun kalayan ngaran sebutan sorangan-sorangan di dunya maya.[2]

Rujukan[édit | édit sumber]

  1. [1] Archived 2011-09-30 di Wayback Machine(Diakses tanggal 26 Oktober 2010)
  2. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z Amir.dkk. 2007. Apresiasi Bahasa dan Seni. Bandung: BASEN PRESS