Étika sékulér
Étika sékulér nyaéta cabang filsafat moral anu étika ngan ukur dumasar kana kamampuh manusa saperti logika, akal, atawa intuisi moral, jeung henteu diturunkeun tina wahyu atanapi petunjuk gaib anu disangka-sangka (anu mangrupikeun sumber étika agama). Étika sekuler ngandung sistem étika naon waé anu henteu pikaresepeun pikeun hal gaib, sapertihumanisme, sekularisme jeung pamikiran bébas. [1] Lingkup ulikan mayoritas étika sékulér diwatesan ku objék nu bisa dipikawanoh sacara émpiris jeung bisa dipertanggungjawabkeun sacara rasional. Saluareun éta, henteu deui dianggap sabab henteu aya dina jangkauan akal manusa. [2] Etika sékulér nujul kana moral anu diturunkeun tina dunya jeung diarahkeun kana oriéntasi duniawi. Akhlak sékulér anu sampurna bisa diturunkeun tina dua prinsip anu tiasa dianggo pikeun ngabuktikeun prinsip rasional anu jauh pisan tina pertimbangan. [3]
Sékularisme[édit | édit sumber]
Sékularisasi diadopsi tina basa Inggris (secularization), anu asalna tina basa Latin, nyaéta saeculum. Kecap ieu dihartikeun salaku dunya temporal, sabalikna ti Karajaan Allah . Saeculum mangrupikeun istilah anu aya hubunganana sareng momen, jaman, atanapi waktos ieu. [4] Dumasar kana fakta sajarah, istilah sékularismémimiti diwanohkeun ku George Jacob Holyoale dina taun 1841. Mimitina sékularismé disebut ogé ékspansi kabébasan mikir dina widang étika. Ku kituna, sekularisme teu kaasup kana sistem étika, nyaéta ngajukeun naon kahirupan, kumaha, jeung dimana manusa kudu hirup sarta yén manusa kudu nekad dina kahirupan sapopoé. Salaku salah sahiji sistem etika, sekularisme ngajarkeun pikeun ngaronjatkeun darajat hirup anu mangpaat ku cara kahadéan di dunya ngaliwatan kamampuh manusa tanpa kabeungkeut tur ngarujuk kana agama atawa ajaran agama anu gaib. [5] Sanggeus éta, istilah sékularisasi ngalaman ngembangkeun. Mindengna ieu kecap diinterprétasi ku harti anu béda-béda, gumantung kana kontéks, topik, puseur implengan, tujuan, jeung obyék ulikan jalma anu ngagunakeunana. Dina abad ka-18, istilah sekularisasi dipatalikeun jeung urusan kakawasaan jeung kabeungharan para pendeta . Dina abad ka-19, sekularisasi dimaksudkeun pikeun mindahkeun kakawasaan sareng hak milik garéja ka yayasan nagara sareng dunya. Tungtungna, dina abad ka-20, istilah ieu ngalaman ngembangkeun konseptual nurutkeun konteks sabudeureun, sahingga kapanggih mibanda rupa-rupa harti jeung harti, tapi mibanda nuansa semantis anu teu jauh béda, nya éta robah peran agama di masarakat. Tungtungna, kacindekanana kapanggih yén sacara étimologis sékularisasi nyaéta prosés kadunyaan, profanisasi jeung leupas tina nilai-nilai agama. [4]
Prinsip[édit | édit sumber]
Élmu sekuler mangrupa produk sakabéh manusa, sedengkeun élmu integralistik mangrupikeun produk gabungan sadaya manusa anu percaya. Prinsip-prinsip élmu sékulér nyaéta modernisme dina filsafat, nyaéta, filsafat rasionalisme . Filsafat ieu muncul dina abad ka-15 atawa ka-16 nolak theocentrism abad pertengahan. Sumber bebeneran anu diakui nyaéta pamikiran, sanés wahyu Allah. Allah masih diaku aya, tapi Allah lumpuh, teu boga kakawasaan jeung teu nyieun hukum. Dina Rasionalisme, manusa nempatan posisi luhur. Manusa mangrupa puseur bebeneran, étika, kawijaksanaan jeung pangaweruh, manusa mangrupa pencipta, palaksana jeung konsumén produk manusa. Nalika manusa mikir yén aranjeunna pusat, diférénsiasi (separation) lumangsung. Etika, kawijaksanaan sareng pangaweruh henteu deui dumasar kana wahyu Allah. Saprak harita kagiatan ékonomi, pulitik, hukum jeung ilmiah kudu dipisahkeun tina agama. Bebeneran aya dina pangaweruh sorangan. Élmu kudu obyektif, tanpa ngaganggu étika, moral jeung kapentingan séjén. Élmu sékulér mikawanoh dirina salaku obyéktif, bébas ajén, sarta bébas tina kapentingan séjén. [6]
Rujukan[édit | édit sumber]
- ↑ Kidder, Rushworth M. Kidder (2003). How Good People Make Tough Choices: Resolving the Dilemmas of Ethical Living. New York: Harper. ISBN 0-688-17590-2
- ↑ Briando, Bobby; Triyuwono, Iwan; Irianto, Gugus (2020). Etika Profetik Bagi Pengelola Keuangan Negara (dalam Indonesian). Malang: Penerbit Peneleh. p. 207. ISBN 978-623-93405-8-2.
- ↑ Djakfar, Muhammad (2012). Etika Bisnis: Menangkap Spirit Ajaran Langit dan Pesan Moral Ajaran Bumi (dalam Indonesian). Depok: Penebar PLUS+. p. 56. ISBN 978-602-8661-72-0.
- ↑ a b Muslim, Abu (2021). Nurcholis Madjid dan Politik Muslim (dalam Indonesian). Yogyakarta: IRCISOD. p. 49. ISBN 978-623-6166-72-7.
- ↑ Pachoer, Rd. Datoek A. (2016). "SEKULARISASI DAN SEKULARISME AGAMA". Jurnal Agama dan Lintas Budaya 1 (1): 93. ISSN 2528-7249. https://journal.uinsgd.ac.id/index.php/Religious/article/download/1372/pdf_4.
- ↑ Muslih (2021). RELASI AGAMA DAN SAINS DALAM PENDIDIKAN ISLAM (dalam Indonesian). Lamongan: Nawa Litera Publishing. p. 44. ISBN 978-623-98154-4-8.