Serat optik: Béda antarrépisi

Ti Wikipédia Sunda, énsiklopédi bébas
Konten dihapus Konten ditambahkan
Mssetiadi (obrolan | kontribusi)
mTidak ada ringkasan suntingan
Hadiyana (obrolan | kontribusi)
mTidak ada ringkasan suntingan
Baris ka-23: Baris ka-23:
Dina taun [[1965]], [[Charles K. Kao]] jeung George A. Hockham ti pausahaan Inggris, [[Standard Telephones and Cables]] ngarupakeun anu munggaran ngajelaskeun yén aténuasi (ngalemahna sinyal) dina serat kontémporer diakibatkeun ku henteu murnina material, lain ku efek-efek fisika dasar saperti ngahamburna cahaya (''scattering''), tur teu murnina material ieu bisa dileungitkeun. Maranéhna ngaduga yén serat optik bisa jadi sahiji midiyeum (médium?) praktis pikeun komunikasi, lamun [[attenuation (electromagnetic radiation)|aténuasina]] bisa dikurangan nepi ka sahandapeun 20 [[Désibel#Optics|dB]] per kilometer (Hecht, 1999, p. 114). Tingkat aténuasi ieu munggaran kahontal dina taun [[1970]], ku sababaraha urang panaliti, nyaéta Robert D. Maurer, Donald Keck, [[Peter C. Schultz]], jeung Frank Zimar anu gawé keur pabrik gelas Amérika nyaeta Corning Glass Works (kiwari [[Corning Inc.]] Maranéhna mintonkeun hiji serat kalayan atenuasi optik 17 dB per kilometer ku cara nambahkeun atawa [[Doping (semiconductors)|doping]] [[titanium]] kana [[gelas silika]]. Sababaraha taun ti harita maranéhna ngahasilkeun sahiji serat anu aténuasina ngan 4 db/km ku cara ngagunakeun germanium oksida sabagé bahan panambah inti. Aténuasi anu sakitu leutikna ngarah kana [[télékomunikasi]] serat optik jeung ngamungkinkeun internet. Kiwari, aténuasi dina kabel optik jauh leuwih leutik ti batan aténuasi dina kabel listrik tambaga, kukituna aya sambungan serat jarak jauh kalayan jarak ripiter ti 500 nepi ka 800 km.
Dina taun [[1965]], [[Charles K. Kao]] jeung George A. Hockham ti pausahaan Inggris, [[Standard Telephones and Cables]] ngarupakeun anu munggaran ngajelaskeun yén aténuasi (ngalemahna sinyal) dina serat kontémporer diakibatkeun ku henteu murnina material, lain ku efek-efek fisika dasar saperti ngahamburna cahaya (''scattering''), tur teu murnina material ieu bisa dileungitkeun. Maranéhna ngaduga yén serat optik bisa jadi sahiji midiyeum (médium?) praktis pikeun komunikasi, lamun [[attenuation (electromagnetic radiation)|aténuasina]] bisa dikurangan nepi ka sahandapeun 20 [[Désibel#Optics|dB]] per kilometer (Hecht, 1999, p. 114). Tingkat aténuasi ieu munggaran kahontal dina taun [[1970]], ku sababaraha urang panaliti, nyaéta Robert D. Maurer, Donald Keck, [[Peter C. Schultz]], jeung Frank Zimar anu gawé keur pabrik gelas Amérika nyaeta Corning Glass Works (kiwari [[Corning Inc.]] Maranéhna mintonkeun hiji serat kalayan atenuasi optik 17 dB per kilometer ku cara nambahkeun atawa [[Doping (semiconductors)|doping]] [[titanium]] kana [[gelas silika]]. Sababaraha taun ti harita maranéhna ngahasilkeun sahiji serat anu aténuasina ngan 4 db/km ku cara ngagunakeun germanium oksida sabagé bahan panambah inti. Aténuasi anu sakitu leutikna ngarah kana [[télékomunikasi]] serat optik jeung ngamungkinkeun internet. Kiwari, aténuasi dina kabel optik jauh leuwih leutik ti batan aténuasi dina kabel listrik tambaga, kukituna aya sambungan serat jarak jauh kalayan jarak ripiter ti 500 nepi ka 800 km.


{{stub}}
[[Kategori:Serat optik]]
[[Kategori:Serat optik]]
[[en:Fiber optic]]
[[en:Fiber optic]]

Révisi nurutkeun 27 Pébruari 2008 06.18

Optical fibers

Serat optik atawa serat ngarupakeun serat tina kaca atawa palastik (polimér) anu dirarancang pikeun nungtun cahya sangkan ngarambat dina jero serat dimaksud. Élmu serat optik ngarupakeun gabungan élmu alam terapan jeung rékayasa anu patali jeung rarancang sarta panerapan serat optik. Serat optik loba dipaké dina komunikasi serat optik, anu ngajangjikeun pangiriman informasi dina jarak anu leuwih jauh sarta laju data anu leuwih gancang dibandingkeun wangunan komunikasi lianna. Serat optik digunakeun pikeun ngaganti kawat métal (logam) lantaran serat optik kalayan aténuasi anu leuwih leutik pikeun sinyal, jeung inyana weduk tina gangguan elektromagnetik. Serat optik ogé digunakeun pikeun nyieun sénsor, jeung rupa-rupa panerapan lianna.

Dina serat optik, cahya dijaga tetep aya dina bagian "inti"-na kalayan maké cara pantulan internal total. Hal ieu ngabalukarkeun serat optik sabage panungtun gelombang. Serat optik anu bisa ngaliwatkeun leuwih ti hiji jalur rambatan atawa transverse mode disebut serat multi mode atawa multimode fiber (MMF). Serat anu ngan ngaliwatkeun hiji mode rambatan disebut serat mode tunggal atawa singlemode fiber (SMF). MMF umumna miboga diameter inti anu gedé, sarta digunakeun pikeun tumbu komunikasi jarak pondok atawa pikeun aplikasi pangiriman daya anu gedé. SMF kalolobaan digunakeun pikeun tumbu komunikasi anu leuwih panjang ti 200 méter.

Nyambungkeun serat optik leuwih susah ti batan nyambungkeun kawat atawa kabel listrik. Tungtung-tungtung serat optik kudu dikeureut sacara ati-ati, tuluy disambung babarengan sacara mekanik atawa dilebur ngagunakeun busur listrik. Panyambung atawa konéktor husus digunakeun pikeun nyieun sambungan anu bisa dibongkar-pasang.

Sajarah

Prinsip ditungtunna cahaya dina serat optik ditimukeun munggaran ku Daniel Colladon jeung Jaques Babinet dina taun 1840an, sarta John Tyndall, urang Irlandia némbongkeun ka balaréa yén cahya bisa ditungtun dina cai anu ngamalir tina selang, sapuluh taun ti harita.[1] Pangiriman gambar ngaliwatan bungbung dipintonkeun ku Clarence Hansell jeung panaratas televisi John Logie Baird dina tempat anu beda dina taun 1920an. Prinsip kasebut munggaran digunakeun pikeun pamariksaan medis internal ku Heinrich Lamm dina dékade saterusna. Dina taun 1952, fisikawan Narinder Singh Kapany ngalakukeun ékspérimen anu ngarah ka ditimukeunnana serat optik, dumasar kana studi saméméhna anu dilakukeun ku Tyndall; serat optik moderen, dimana serat gelas dilapisan ku papayung transparan pikeun ngahasilkeun indeks nyimpangna cahya atawa indéks bias anu leuwih cocog, muncul dina dékade saterusna. [1] Kamajuan saterusna dipuseurkeun kana beundeul serat pikeun pangiriman gambar. Gatroskop semi-fleksibel tina serat optik munggaran dipaténkeun ku Basil Hirschowitz, C. Wilbur Peters, sarta Lawrence E. Curtiss, para panaliti di Universitas Michigan, dina taun 1956. Dina prosés ngamekarkeun gastroskop, Curtiss ngahasilkeun papayung gelas munggaran; béda jeung serat optik saméméhna anu gumantung kana hawa atawa minyak jeung lilin nu teu praktis sabagé material papayung sabab indéks bias nu leutik. Rupa-rupa panerapan pangiriman gambar lianna saterusna marucunghul.

Dina taun 1965, Charles K. Kao jeung George A. Hockham ti pausahaan Inggris, Standard Telephones and Cables ngarupakeun anu munggaran ngajelaskeun yén aténuasi (ngalemahna sinyal) dina serat kontémporer diakibatkeun ku henteu murnina material, lain ku efek-efek fisika dasar saperti ngahamburna cahaya (scattering), tur teu murnina material ieu bisa dileungitkeun. Maranéhna ngaduga yén serat optik bisa jadi sahiji midiyeum (médium?) praktis pikeun komunikasi, lamun aténuasina bisa dikurangan nepi ka sahandapeun 20 dB per kilometer (Hecht, 1999, p. 114). Tingkat aténuasi ieu munggaran kahontal dina taun 1970, ku sababaraha urang panaliti, nyaéta Robert D. Maurer, Donald Keck, Peter C. Schultz, jeung Frank Zimar anu gawé keur pabrik gelas Amérika nyaeta Corning Glass Works (kiwari Corning Inc. Maranéhna mintonkeun hiji serat kalayan atenuasi optik 17 dB per kilometer ku cara nambahkeun atawa doping titanium kana gelas silika. Sababaraha taun ti harita maranéhna ngahasilkeun sahiji serat anu aténuasina ngan 4 db/km ku cara ngagunakeun germanium oksida sabagé bahan panambah inti. Aténuasi anu sakitu leutikna ngarah kana télékomunikasi serat optik jeung ngamungkinkeun internet. Kiwari, aténuasi dina kabel optik jauh leuwih leutik ti batan aténuasi dina kabel listrik tambaga, kukituna aya sambungan serat jarak jauh kalayan jarak ripiter ti 500 nepi ka 800 km.

  1. a b Bates, Regis J (2001). Optical Switching and Networking Handbook. New York: McGraw-Hill. pp. p10. ISBN 007137356X.