Islam

Artikel ieu salasahiji tina séri Islam

Istilah-istilah Islam

Rukun Islam

Sahadat

Solat – Saum

Zakat – Haji

Kota Penting

Mekah – Madinah

Yerusalem – Kufah

Kajadian

Hijrah – Kalénder Islam – Idul Fitri

Idul Adha – Maulid

Wangunan

Masjid – Munara

Mihrob – Ka'bah

Arsitéktur Islam

Rujukan Ajaran

Qur'an – Hadits – Sunnah

Fiqih – Fatwa – Syari'ah

Madhab

Hanafi, Hambali, Maliki, Syafi'i

Islam (basa Arab al-islām الإسلام, déngékeun  "kapasrahan ka Gusti") nyaéta hiji ageman tauhid, kaasup rungkun ageman Ibrahim (ageman anu percaya kana kanabian Ibrahim). Kalayan kurang leuwih 1,2-1,3 miliar pangagemna [1][2], Islam mangrupakeun ageman kadua panglobana di dunya. Pangagem ajaran Islam disebut Muslim. Islam ngajarkeun yén Gusti (Allah) nurunkeun Firman-Na ka manusa ngaliwatan para nabi jeung rasul sarta Muhammad SAW mangrupakeun rasul panungtungan nu diutus ka dunya.

Étimologi

Dina basa Arab, Islām hartina “sumerah diri” sarta mangrupakeun Dīn nu hartina "aturan" atawa "sistim" (QS 3:83). Sacara étimologis, kecap ieu diturunkeun tina akar nu sarua jeung Salām nu “damai” (ogé mangrupakeun sapaan nu ilahar). Kecap 'Muslim' (sebutan pikeun pangagem 'Islam') ogé aya sangkut pautna jeung Islām. Kecap ieu hartina “jalma nu sumerah diri ka Gusti".

Kapercayaan

Rukun Iman

Muslim kudu percaya kana Rukun Iman nu 6 perkara nyaéta:

1. Iman ka Allah
2. Iman ka malaikat-malaikat Allah
3. Iman ka kitab-kitab Allah
4. Iman ka nabi jeung Rasul Allah
5. Iman ka Poé Kiamat
6. Iman ka qada jeung qadar

Gusti

Konsép dasar dina Islam nyaéta Tauhid nyaéta ngaku kaésaan Pangéran sarta nampik sagala wangun penyekutuan kamanten-Na. Konsép ieu dicicikeun kalawan écés sarta basajan dina surat Al-Ikhlas (surat ka 112) anu tarjamahanana antara séjén:

1. Kedalkeun "Alloh (Pangéran) éta hiji".
2. "Alloh nyaéta Pangéran anu ngagantung kepada-nya sagala hiji hal".
3. "Manéhna euweuh boga anak sarta henteu ogé diperanakkan".
4. "sarta euweuh seorangpun anu sarimbag jeung Manéhna".

Dina basa Arab, Pangéran disebut minangka Alloh. Kecap ieu sacara etimologis nyambung kalawan?ilah "kapangéranan", Alloh nyaéta ogé kecap anu dipaké ku urang Kristen (Nasrani) sarta Yahudi Arab minangka tarjamahan ti ho theos ti Jangji-pasini Anyar sarta Septuaginta.

Ngaran "Alloh" henteu ngabogaan wangun loba sarta henteu diasosiasikeun kalawan génder nu tangtu. Dina Islam sakumaha ditepikeun dina Al Qur'an disebutkeun:

"(Manéhna) Panyipta langit sarta bumi. Manéhna ngajadikeun pikeun manéh ti jenis manéh sorangan pasangan-pasangan sarta ti jenis sato ingon-ingon pasangan- pasangan (ogé), dijadikeun-Na manéh ngembang biak jeung jalan éta. Euweuh sesuatupun anu sarupa jeung Manéhna, sarta Dia-lah anu Maha Ngadéngé sarta Nempo". (QS 42-11)

Alloh nyaéta Ngaran Pangéran (ilah) sarta hiji-hijina Pangéran sakumaha perkenalan-nya ka manusa ngaliwatan Al Quran:

"Saéstuna Kuring ieu téh Alloh, euweuh Pangéran (anu hak) sajaba Kuring, mangka sembahlah Kuring sarta dirikanlah solat pikeun nginget Kuring". (QS. 20: 14)

Pamakéan kecap Alloh sacara linguistik mengindikasikan kahijian. Umat Islam percaya yén Pangéran anu maranéhanana sembah nyaéta sarua jeung Pangéran umat Yahudi sarta Nasrani, dina hal ieu téh Nabi Ibrahim. Tapi, Islam nampik ajaran Kristen ngait paham Trinitas di mana hal ieu dianggap Politheisme.

Nyutat Qur'an, surat An-Nisa(4):171:

"Wahai Ahli Kitab, ulah manéh ngaleuwihan wates dina ageman sarta ulah manéh ngomong ka Alloh kajaba anu bener. Saéstuna Al-Masih, Isa putra Maryam éta téh utusan Alloh sarta (anu diciptakeun jeung kalimah-Na) anu dipangnepikeun ka Maryam sarta (jeung tiupan) roh ti Mantenna. Mangka iman manéh ka Alloh sarta rasul-rasul-nya. Sarta ulah manéh ngomong:"Pangéran éta tilu", eureun ti omongan éta. Éta leuwih alus pikeun manéh. Saéstuna Alloh Pangéran anu Maha Esa. Maha suci Alloh ti miboga anak, sagala anu di langit sarta di bumi nyaéta kepunyaan-nya. Cukup Alloh minangka Pamulasara".

Dina Islam visualisasi atawa penggambaran Pangéran henteu ditepungan, hal ieu dilarang alatan bisa boga tungtung dina pemberhalaan sarta malahan panghina, alatan Pangéran henteu sarupa kalawan naon ogé (Asy-Syuraa QS. 42: 11). Minangka gantina, Islam ngagambarkeun Pangéran dina 99 ngaran / gelar / landian Pangéran (asma'ul husna) anu ngagambarkeun sipat ketuhanan-nya sakumaha aya dina Al Qur'an.

Hukum Islam

Dasar Hukum Islam nyaéta Al Quran sarta Sunnah Nabi Muhammad saw. Hukum Islam, nurutkeun surat Al-azhab ayat 36, lamun Alloh sarta Rosul-Na geus netepkeun hiji hukum, mangka manusa henteu bisa nampikna. Sajaba ti éta, lamun hukum kasebut henteu kapanggih naskh na dina Al Quran sarta Sunnah, mangka manusa kaci pikeun ngalakonan Ijtihad. Ijtihad ngan kaci dipigawé ku jalma-jalma zuhud, soleh, sarta alus amalnya

Rukun Islam

Para ulama netepkeun yén tiap Muslim kudu tumut kana 5 asas dina Islam nu disebut Rukun Islam:

1. Ngucapkeun kalimah sahadat sarta narima yén teu aya deui nu disembah tur dipitaat kajabi ti Gusti Allah, sarta yén Nabi Muhammad s.a.w éta rasul Allah.
2. Ngadegkeun sholat lima kali sapoé.
3. Puasa di bulan Ramadhan.
4. Ngaluarkeun zakat.
5. Munggah Haji keur nu mampuh.

Qur'an

Al Qur'an nyaéta kitab suci pikeun ummat Islam. Sacara harfiah Qur'an hartosna bacaan. Tapi cacak kadéngé ngarujuk ka hiji buku/kitab, ummat Islam ngarujuk Al Qur'an sorangan leuwih dina kecap-kecap atawa kalimah di jerona, lain dina wangun fisikna minangka hasil citakan.

Umat Islam percaya yén Al Qur'an ditepikeun ka Nabi Muhammad SAW ngaliwatan malaékat Jibril. Penurunannya sorangan lumangsung sacara bertahap antara warsih 610 nepi ka nepi ka maotna anjeunna 632 masehi. Cacak Al Qur'an leuwih réa ditransfer ngaliwatan apalan, tapi minangka tambahan réa pamilu Islam dina mangsa éta anu nuliskeunana dina tulang, batu-batu sarta dangdaunan.

Umat Islam percaya yén Al Qur'an anu aya ayeuna persis sarua jeung anu ditepikeun ka Muhammad SAW, saterusna ditepikeun deui ka pamiluna, anu saterusna ngapalkeun sarta nulis eusi Al Qur'an kasebut. Sacara umum para ajengan nyatujuan yén vérsi Al Qur'an anu aya ayeuna, mimiti dikompilasi dina mangsa kekhalifahan Utsman bin Affan (khalifah Islam ke-3) anu berkisar antara 650 nepi ka 656 Masehi. Utsman bin Affan saterusna ngirimkeun duplikat ti vérsi kompilasi ieu ka sakumna penjuru kakawasaan Islam dina mangsa éta sarta maréntahkeun ambéh kabéh vérsi sajaba ti éta dibinasakeun pikeun kasaragaman.

Al Qur'an ngabogaan 114 surat (bab), sarta sajumlah 6.236 ayat (aya béda gumantung cara ngitung). Ampir kabéh Muslim ngapalkeun sahenteuna sawatara bagian ti sakabéh Al Qur'an, maranéhanana anu ngapalkeun sakabéh Al Qur'an dipikawanoh minangka hafiz (loba:huffaz). Pencapaian ieu lain hiji hal anu arang, dipercaya yén ayeuna aya jutaan penghapal Al Qur'an diseluruh dunya.

Muslim ogé percaya yén Al Qur'an ngan berbahasa Arab. Hasil tarjamahan ti Al Qur'an ka sagala rupa basa henteu mangrupa Al Qur'an éta sorangan. Ku alatan éta tarjamahan ngan ngabogaan kalungguhan minangka koméntar ka Al Qur'an atawa hasil usaha néangan harti Al Qur'an, tapi lain Al Qur'an éta sorangan.

Tumbu kaluar

Sumber akademis online

• Kajian Islam dumasar Al-qur'an sarta Sunnah
• Ensiklopédi Islam
• Asal pikeun Diajar Islam ti Universitas Georgia
• Jurnal Pamikiran Islam ku University of Michigan
• Blog ngeunaan Islam

Diréktori

• Islam di Éropa Kulon
• Islam di Asia Kidul

Islam jeung seni katut élmu

• Arsitéktur Islam
• Seni Islam
• Pusaka Muslim
• Islam sarta Élmu Pangaweruh