Kakaisaran Mughal
Kakaisaran Mughal (basa Pérsia: شاهان مغول Shāhān-e Moġul; sebutan sorangan: گوركانى - Gūrkānī; ogé disebut Mogul atawa Moghul) nyaéta hiji karajaan anu dina mangsa jayana ngawasaan Afganistan, Balochistan, jeung sabagéan gedé wewengkon India, antara taun 1526 nepi ka 1857. Kecap "Mughal" asalna tina basa Indo-Arya, nyaéta vérsi tina kecap "Mongol," sabab karuhunna asalna tina Dinasti Timuriyah anu ti Asia Tengah. Agama resmi masarakat Mughal nyaéta Islam.[1]
Salila kira-kira dua abad, kakaisaran ieu ngawengku ti basisir luar Lembah Indus di beulah kulon, Afghanistan kalér di beulah kalér-kulon, Kashmir di beulah kalér, nepi ka dataran luhur Assam, Bangladesh kiwari di beulah wétan, jeung dataran luhur Dekkan di India Kidul. Dina puncak kakawasaanana anu panggedéna, ieu kakaisaran jadi salah sahiji monarki panggedéna dina sajarah Asia Kidul. Kakaisaran Mughal ngahijikeun deui ampir sakabéh wewengkon di subuana India sanggeus Kakaisaran Maurya, 16 abad ka tukang. Ngaran séjén pikeun wangun kakaisaran ieu nyaéta "Hindustan," sakumaha anu katingali dina pamakéan gelar pangawasa "Badshah-i-Hindustani."[1]
Ngadegna Mughal
[édit | édit sumber]Karajaan Mughal di India diadegkeun ku Zahirudin Muhammad, salah sahiji turunan Wétan Lenk sarta nu ngawasa Farghana. Dina waktu ngadegna, inyana bisa ngéléhkeun Ibrahim Lodi dina peperangan di Panipat dina tanggal 21 April 1526. Dina mangsa éta, kalayan uleman ti Alam Khan jeung Daulat Khan, Babur mantuan ngagulingkeun pamaréntahan Ibrahim Lodi di Délhi anu keur ngalaman krisis. Éta uleman téh datang sanggeus Babur hasil nalukkeun Samarkand jeung Kabul.[2]
Rujukan
[édit | édit sumber]- ↑ a b "Medieval Indian mindscapes : space, time, society, man | WorldCat.org". search.worldcat.org. Diakses tanggal 2025-02-21.
- ↑ Zuhriyah, Umi. "Sejarah Kerajaan Mughal, Peninggalan, dan Penyebab Runtuhnya". tirto.id (dalam Indonesian). Diakses tanggal 2025-02-22.