Titiron
Titiron atawa plagiat nyaéta nyaplok karangan atawa gagasan nu lian, sarta tuluy dipidangkeun deui (dina majalah, surat kabar, buku, jeung sajabana) bari diaku minangka karangan dirina sorangan. [1]Laku titiron téh bisa nyalin sagemblengna atawa narjamahkeun bari ngarobah saeutik-saeutik. Jalma anu ngalaksanakeun titiron atawa plagiat disebutna plagiator.[1] Conto konkrit titiron atawa plagiat téh nyaéta ngaku tulisan batur ku ngaran dirina sorangan (néplak).[2]
Katégori[édit | édit sumber]
Dina buku Bahasa Indonesia: Sebuah Pengantar Penulisan Ilmiah, Felicia Utorodewo, spk. nyieun papasingan ieu di handap salaku gambaran umum wangun plagiarisme:[3]
- Ngaku tulisan batur jadi karya meunang sorangan,
- Nyugemakeun yayasa orang luar,
- Ngaku pamanggih batur jadi pamanggih meunang diri sorangan,
- Ngaku karya kelompok salaku hak milik sorangan,
- Midangkeun tulisan dina kasempetan nu hadé,
- Ngutip langsung tara maké sumber anu ngarujukna.
Nu kaasup kana plagiarisme:
- ngagunakeun tulisan batur nu atah, teu maké tanda jelas.
- nyokot gagasan batur keur méré anotasi anu sing tenang.
Nu teu kaasup paripolah plagiarisme:
- ngagunakeun informasi anu mangrupa fakta umum.
- nuliskeun deui (kalawan ngarobah kalimah atawa parafrase).
- ngutip sapereluna tulisan batur.
Rujukan[édit | édit sumber]
- ↑ a b Iskandarwassid (2016). Kamus Istilah Sastra Sunda. Bandung: Bandung. p. 19. ISBN 9786027785786.
- ↑ Setiawan, Ebta. "Arti kata plagiat - Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) Online". kbbi.web.id. Diakses tanggal 2017-12-19.
- ↑ Utorodewo, Felicia, dkk. 2007. "Bahasa Indonesia: Sebuah Pengantar Penulisan Ilmiah". Jakarta: Lembaga Penerbit FEUI.