Humanisme
Humanisme nyaéta pandangan filosofis anu ngutamakeun ajén-inajén jeung kalungguhan manusa sarta ngajadikeun éta standar dina sagala hal. Eta geus jadi hiji doktrin etika nu ngalegaan ka sadaya etnis manusa, sabalikna sistem etika tradisional nu ngan dilarapkeun ka grup étnis tangtu.
Rupa-rupa humanisme[édit | édit sumber]
Humanisme religius[édit | édit sumber]
Akar dina tradisi Renaissance-Pencerahan tur dituturkeun ku loba seniman, Kristen sedeng, sarta intelektual dina seni liberal. Aranjeunna biasana museurkeun pandanganna kana martabat sareng kaunggulan manusa sareng poténsi anu ngahasilkeun manusa.
Humanisme sekuler[édit | édit sumber]
Ngagambarkeun kamekaran globalisme, teknologi jeung turunna kakawasaan agama. Humanisme sekuler ogé percaya kana martabat sareng harga diri individu sareng kamampuan pikeun ngahontal kasadaran diri ngaliwatan logika. Anu digolongkeun kana kategori ieu yakin yén aranjeunna mangrupikeun jawaban kana kabutuhan filosofi umum anu henteu diwatesan ku béda budaya anu disababkeun ku tradisi sareng agama lokal.
Humanisme nurutkeun para ahli[édit | édit sumber]
Francesco Petrarca (1304-1374)[édit | édit sumber]
Dipikawanoh salaku "Bapa Humanisme," anjeunna emphasized pentingna mulang ka sumber sastra klasik sarta ngembangkeun diri manusa ngaliwatan atikan jeung budaya.
Desiderius Erasmus (1466-1536)[édit | édit sumber]
Saurang humanis Walanda anu nekenkeun pentingna réformasi agama jeung atikan pikeun ngaronjatkeun kualitas kahirupan manusa.
Leonardo da Vinci (1452-1519)[édit | édit sumber]
Hiji polymath Italia anu kasohor karya artistik sarta kontribusina kana sains jeung téhnologi, némbongkeun pentingna ngamekarkeun poténsi manusa dina sagala rupa widang.
Michel de Montaigne (1533-1592)[édit | édit sumber]
Filsuf Perancis dipikawanoh pikeun karangan na Ngalanglang pajeulitna manusa sarta emphasizing pentingna introspeksi jeung pamahaman diri.
Jean-Jacques Rousseau (1712-1778)
Filsuf Perancis anu underscored pentingna kabebasan individu jeung alam, atikan holistik dina formasi manusa alus.
Carl Rogers (1902-1987)[édit | édit sumber]
Psikolog Amérika dipikawanoh pikeun pendekatan-Na pikeun Psikoterapi humanistik, emphasizing pentingna empati, ditampa, jeung pamahaman individu dina prosés penyembuhan.
Abraham Maslow (1908-1970)[édit | édit sumber]
Psikolog Amérika anu ngembangkeun Hierarki Kabutuhan, téori anu nempatkeun kapuasan kabutuhan psikologis sareng aktualisasi diri dina puncakna, nyorot poténsi manusa pikeun kamekaran sareng minuhan diri.
John Locke (1632-1704)[édit | édit sumber]
Filsuf Inggris jeung pamikir pulitik anu nekenkeun pentingna hak asasi manusa, kabebasan individu, jeung pamahaman empiris dina ngembangkeun pangaweruh.
Voltaire (1694-1778)[édit | édit sumber]
Filsuf Perancis anu berjuang pikeun kabébasan mikir, kabébasan nyarios, sareng kaadilan sosial, sareng nentang intoleransi sareng ketidakadilan di masarakat.
Martin Luther King Jr. (1929-1968)[édit | édit sumber]
Pamimpin hak sipil Amérika anu berjuang pikeun kasaruaan ras, kaadilan sosial, sareng perdamaian ngagunakeun pendekatan non-telenges, ngagambarkeun aspék humanisme dina perjuangan hak asasi manusa.
Paulo Freire (1921-1997)[édit | édit sumber]
Pendidik sarta filsuf Brasil anu perang pikeun atikan pembebasan, emphasizing pentingna eling kritis, partisipasi aktif, sarta transformasi sosial dina atikan.
Simone de Beauvoir (1908-1986)[édit | édit sumber]
Filsuf féminis Perancis anu disorot kateusaruaan gender jeung emphasized pentingna kabebasan individu, otonomi, jeung sarua dina hubungan manusa.
Howard Gardner (dilahirkeun 1943)[édit | édit sumber]
Psikolog Amérika anu ngembangkeun téori multiple intelligences, emphasizing pentingna recognizing tur ngamekarkeun rupa-rupa jenis kecerdasan dipiboga ku individu.
Martha Nussbaum (lahir 1947)[édit | édit sumber]
Filsuf sareng etika Amérika anu nyorot pentingna kaadilan sosial, martabat manusa, sareng kamampuan manusa pikeun empati sareng ngabales kasangsaraan batur.
Conto humanisme dina kahirupan[édit | édit sumber]
Larapna humanisme dina kahirupan sapopoe ngawengku sikep, ajén-inajén jeung kalakuan anu ngajénan harkat, kabébasan jeung pangabutuh manusa. Sababaraha conto aplikasi di antarana:
Pendidikan berorientasi kana pangwangunan individu[édit | édit sumber]
Mastikeun yén atikan henteu ngan fokus kana mastering materi, tapi ogé dina ngamekarkeun kaahlian, pangaweruh jeung ajén-inajén anu ngadorong tumuwuhna pribadi jeung sosial.
Hormat pikeun kabébasan jeung HAM[édit | édit sumber]
Hormat hak-hak individu jeung kabébasan sarta ngarojong perjuangan pikeun kaadilan sosial, sarua jeung overcoming diskriminasi.
Pamekaran hubungan empati jeung inklusif[édit | édit sumber]
Ngawangun hubungan dumasar kana empati, hormat jeung silih pamahaman, sarta promosi inklusi jeung diversity dina lingkungan sosial.
Kapemimpinan anu ngahudangkeun poténsi individu[édit | édit sumber]
Janten pamimpin anu nyorong partisipasi, kamekaran sareng pemberdayaan individu anu aya di handapeun anjeunna, sareng ngahargaan kontribusi unggal anggota tim.
Maké pangaweruh jeung téhnologi pikeun karaharjaan manusa[édit | édit sumber]
Cindekna yén kamekaran élmu pangaweruh jeung téknologi digunakeun pikeun ngaronjatkeun kualitas kahirupan manusa sacara gembleng, lain ngan pikeun kapentingan nu tangtu.
Membela hak jeung karaharjaan jalma renta[édit | édit sumber]
Ngawangun solidaritas jeung perhatian pikeun jalma nu miskin, marginalized atawa dikaniaya, sarta ilubiung dina usaha ngaronjatkeun kaayaan maranéhanana.
Aub dina kagiatan kréatif jeung réfléktif[édit | édit sumber]
Nyorong ngembangkeun bakat jeung minat pribadi, sarta nekenkeun pentingna réfléksi jeung introspeksi salaku bagian tina tumuwuhna sarta minuhan pribadi.