Muhammad bin Marwan
Muḥammad bin Marwan bin Hakam (pupus 719/720) nyaéta pangeran Umayyah/Umaiyah sareng salah sahiji jenderal Khalifah anu paling penting dina periode taun 690-710 basa waktosna masarakat nuju ngalaksanakeun penaklukan bangsa Arab ti Arménia. Anjeunna éléh ku téntara Byzantium sareng ngawasa wilayah Iran, ngalahirkeun pemberontakan Arménia dina taun 704-705 ogé sareng janten ngajadikeun nagara propinsi Umayyah.
Kahirupan[édit | édit sumber]
Muhammad bin Marwan mangrupikeun putra Khalifah Marwan I (sakitar taun 684-685) ti anjeunna budak déwasa, sareng ku sadayana dulurna khalifah Abdul Malik ibn Marwan (sakitar taun 685-705).
Nalika Marwan nyandak tahta, anjeunna ngutus Muhammad ka Mesopotamia Kalér pikeun ngamankeun Arménia. Dina taun 691, anjeunna maréntahkeun lanceukna pikeun jaga perang Maskin ngalawan Mus'ab bin Zubair (kakang Mekah anu ngalawan khalifah Abdullah bin Zubair). Dina taun 692/693, anjeunna ngéléhkeun tentara Bizantium dina Patempuran Sebastopolis, ngarayu pasukan Slavic anu ageung kacacadanana dina kahadean na. Tina taun saterusna, anjeunna nyerang Byzantium Asia Minor kalayan bantosan anu sami ti Slavs, sareng mencetak kasuksésan ngalawan tentara Byzantine caket Jermanikeia, sedengkeun dina taun 695 anjeunna nyerang propinsi Kaopat kaopat.
Dina taun 699-701, sareng budak na, Abdullah bin Abdul Malik, anjeunna dikirim ka Irak pikeun ngabantosan gubernur al-Hajjaj bin Yusuf dina penindasan Abdur Rahman bin Muhammad ibn al-Asy'ats pemberontakan. Dina taun 701 Muhammad perang ngalawan Byzantines anu ngontrol arménia wétaneun Eufrates, sareng ngadamel pendudukan lokal sareng gubernur, Baanes, ngirimkeun ka Khalifah. Langsung saatosna angkat, urang Arméni doraka sareng nyuwun bantosan Bizantium. Perangna dihanca dina 703 sareng 704 ku Muhammad bareng sareng Abdullah bin Abdul Malik ngancurkeun pemberontakan, sareng Muhammad teras dikuasai ketat wilayah Arménia dina taun 705.