Andangdjaja Hartojo
Hartojo Andangdjaja nyaéta salah saurang sastrawan nu babar di Solo, Jawa Tengah kaping 4 Juli 1930. wapat di Solo, ping 30 Agustus 1990 dina yuswa na nu ka 60 taun. Nyuprih élmu panungtunganna di Jurusan Bahasa Sastra Indonesia, satingkat jeung PGSLP (1953).[1]
Riwayat Pagawéan[édit | édit sumber]
Andangdjaja Hartojo kantos janten redaktur majalah Si Kuncung, Merpati, Citra, Madyantara, Jeung relung pustaka.
Pangajén[édit | édit sumber]
Pangajén nu tos dimeunangkeun nyaéta:
Majalah Sastra (1962) jeung yayasan buku utama depdikbud (1993).[1]
Karya[édit | édit sumber]
Karya nu tos diterbitkeun aya nu mangrupa kempelan puisi, jeung kempelan esey.
Kempelan Puisi:
"Simponi Puisi" (jeung DS.Muljanto, 1954), "Manifestasi"( spk.,1963), "Buku Puisi" (1973)
Kempelan Esey: jejerna "Dari Sunyi Ke Bunyi" (1991)
Ku sabab tiasa loba bahasa sapertos: Inggris,walanda, benggali, Tagalog, Jepang, jeung Arab. Andangdjaja geus nerbitkeun buku tarjamahan karya ti rupa-rupa basa, nyaéta:
"Tukang Kebun" (Karya R.Tigore 1967), "Kubur Terhormat Bagi Pelaut" (karya J.J Slauerhoff, 1967), "Rahasia Hati" (Karya Natsume soseki 1978), "Tokoh-Tokoh Munafik" (Karya F.Sionel Jose, 1981) "Musyawarah Burung-Burung" (Faridu'din Attar, 1983), "Puisi Arab Modern" (1984)[1]
Rujukan[édit | édit sumber]