Max Havelaar
Max Havelaar mangrupa karya sastra penting dina sastra Walanda nu ditulis ku Multatuli, ngaran kalam panulis Walanda Eduard Douwes Dekker. Novel ieu mimiti terbit taun 1860 sarta diakuan minangka karya anu ngawanohkeun gaya nulis anyar dina sastra Walanda.
Ditulis dina basa Walanda kalayan judul aslina "Max Havelaar, of de koffij-veilingen der Nederlandsche Handel-Maatschappij" (Basa Indonésia: "Max Havelaar, atawa Lelang Kopi Perusahaan Dagang Walanda"), ieu novel dijieun ku Multatuli dina ngan sabulan dina panginepan di Bélgia taun 1859. Sataun saterusna, dina taun 1860, novel ieu diterbitkeun pikeun kahiji kalina.
Di Indonésia, ieu karya téh kacida dihargaan lantaran mangrupa karya munggaran anu sacara teges jeung lantang ngébréhkeun kasangsaraan rahayat anu dijajah. Max Havelaar nyaritakeun ngeunaan sistem budidaya paksa anu neken penduduk pribumi di wewengkon Lebak, Banten. Karya ieu diakuan salaku bagian penting tina sastra dunya. Salah sahiji bagian anu matak pikareueuseun nya éta dramatisasi carita Saijah jeung Adinda, anu bener-bener ngahudang rasa nu maca sarta mindeng dicutat sarta jadi jejer pintonan di panggung.
Hermann Hesse, dina bukuna anu judulna Die Welt Bibliothek (Perpustakaan Dunia), kalebet Max Havelaar dina daptar buku anu anjeunna ngahargaan pisan. Nyatana, Max Havelaar ayeuna parantos janten bacaan wajib di sakola-sakola di Walanda.
Kisah[édit | édit sumber]
Dina pertengahan abad ka-19, kakawasaan Hindia Walanda ngaliwatan Vereenigde Oostindische Compagnie (VOC) ka pamaréntah Walanda alatan gagalna ékonomi VOC. Pikeun nambahan panghasilan, pamaréntah kolonial Walanda ngalaksanakeun runtuyan kawijakan anu katelah Sistem Tanam atawa cultuurstelsel. Kultuurstelsel ieu maksa para patani Indonésia pikeun melak kuota palawija kontan, saperti gula jeung kopi, pikeun kapentingan kolonial Walanda. Salian ti éta, Walanda ogé meunang panghasilan tina ngajual candu ka penduduk pribumi. Dagangan candu ieu geus lumangsung mangabad-abad samemeh ayana VOC, di mana candu digunakeun pikeun ubar nyeri anu ngabalukarkeun kacanduan. Sanajan kitu, hanjakalna, sanajan metoda ieu, lolobana populasi pribumi masih ngalaman kasusah ékonomi.[1]
Kiritik[édit | édit sumber]
Tungtungna, Multatuli atawa Edward Douwes Dekker nulis Max Havelaar minangka wujud protés kana kawijakan kolonial ieu. Sanajan kitu, artikel ieu ogé boga tujuan séjén, nyaéta néangan rehabilitasi pikeun pengunduran dirinya tina layanan pamaréntah. Tina tulisan ieu, urang Éropa mimiti sadar yén kabeungharanna sering dicandak tina kasangsaraan di wilayah kolonial. Kasadaran ieu lajeng ngakibatkeun mecenghulna motivasi pikeun nerapkeun kawijakan etika anyar, di mana pamaréntah kolonial Walanda nyoba mayar hutang moral maranéhna pikeun populasi kolonial. Usaha mayar hutang ieu dilaksanakeun ku cara méré atikan ka sababaraha golongan pribumi, hususna anu satia ka pamaréntah kolonial.[1]
Dampak kahirupan[édit | édit sumber]
Kusabab Max Havelaar diterbitkeun, buku éta janten pemicu pikeun seueur jalma pikeun muka panon kana kanyataan anu disumputkeun tukangeun kawijakan kolonial. Masarakat mimiti mempertanyakeun ayana cultuurstelsel, sistem budidaya paksa anu geus lila ngatindes masarakat pribumi. Sumanget lalawanan mimiti tumuwuh, sarta sora-sora anu nentang kawijakan kolonial beuki nyaring. Tungtungna, tekanan publik hasil maksa pamaréntah Walanda pikeun mupuskeun sistem. Ngaleungitkeun cultuurstelsel jadi titik tolak kabentukna pulitik étika, dimana pamaréntah Walanda mimiti mikawanoh tanggung jawab moralna ka populasi jajahanana. Ieu ngagambarkeun parobahan paradigma signifikan dina hubungan antara Walanda jeung Hindia Walanda. Dina 1976, pesen kuat Max Havelaar dibawa ka layar badag ngaliwatan adaptasi pilem na, strengthening dampak na relevansi dina kasadaran koléktif masarakat.[1]
- ↑ a b c Media, Kompas Cyber. "Max Havelaar: Cerita, Kritik, dan Dampak Halaman all". KOMPAS.com (dalam Indonesian). Diakses tanggal 2024-03-31.