Rumah Sakit Umum Pusat Dr. Kariadi
RSUP Dr. Kariadi Semarang mangrupa rumah sakit panggedéna ogé dijadikeun rumah sakit rujukan pikeun wilayah Jawa Tengah. Ayeuna RSUP Dr. Kariadi mangrupa Rumah Sakit Pangatikan Kelas A anu boga fungsi minangka rumah sakit pangajaran pikeun doktor, spésialis, jeung sub-spésialis Fakultas Kadokteran Universitas Diponegoro, sarta lembaga atikan séjénna sarta tenaga kaséhatan séjénna.[1]
Sajarah[édit | édit sumber]
Diadegkeun dina jaman kolonial Walanda tanggal 9 Séptémber 1925, katelah Centrale Buzgerlijke Ziekewsichting (CBZ) - (9 Séptémber dipaké minangka Hari Jadi Rumah Sakit Dr. Kariadi) dina mangsa kolonial Jepang jadi "Purusara" (Rakyat). Puseur Rumah Sakit).[2]
Jadi rumah sakit vertikal milik Kemenkes maké nagran RSUP Dr. Kariadi dumasar kana SK Mentri Kaséhatan RI No. 21215/Kab/1964 tanggal 14 April 1964. Dumasar kana SK Mentri Kaséhatan RI no 546/Men.Kes/SK/III/1978 digolongkeun Rumah Sakit Umum Kelas B Pangatikan jeung SK Mentri Kaséhatan. Républik Indonésia No. 134/Menkes/SK/1978 ngatur struktur rumah sakit. Dr. Kariadi. Dumasar kana SK Menteri Kaséhatan RI Nomer 1130/Menkes/SK/XII/1003, tanggal 10 Désémber 1993 ditunjuk minangka Rumah Sakit Unit Swadaya anu struktur organisasina dumasar kana SK. Menteri Kaséhatan No. 546/Menkes/VI/1994 tanggal 13 Juni 1994 ngeunaan Organisasi jeung Tata Kerja RSUP Dr. Kariadi. Taun 1997 salaku Badan Pamaréntahan Pamaké Penerimaan Negara Bukan Pajak (PNBP) dumasar kana UU No. 20 taun 1997. Dumasar kana PP No. 120 taun 2000 ngeunaan Pembentukan Perusahaan Jasa RSUP Dr. Kariadi, status rumah sakit robah jadi Perusahaan Jasa anu beroperasi taun 2002. Tungtungna, dina taun 2005 statusna robah jadi Badan Pamaréntahan anu ngalaksanakeun PPK-BLU dumasar kana PP No. 23 Taun 2005 jeung SK Mentri Kaséhatan RI No. 1243/MENKES/SK/VII/2005 tanggal 11 Agustus 2005.[2]
Periode 1925 - 1942 (Période Pamaréntahan Hindia Walanda)[édit | édit sumber]
Dina 1919 gagasan jeung rencana dr. NF Liem ngagantikeun jeung ngagabungkeun Rumah Sakit Kota (Stadverband Ziekenhuis) di Tawang jeung Rumah Sakit Asisten Kota (Hulp Stadverband Ziekenhuis) di Alun-alun Semarang. Rencana éta bisa diwujudkeun ku ngawangun rumah sakit gedé di Kota Semarang. Pangwangunan Rumah Sakit dimimitian dina 1920 sarta réngsé lima taun saterusna.
Jadi dina tanggal 9 Séptémber 1925 lahir Centrale Burgerlijke Ziekeninrichting, anu katelah CBZ. Dina waktos éta kapasitas rumah sakit éta 500 ranjang. Rumah sakit keur gering diwangun ku bangsal badag nu nampung opat puluh lima ranjang. Fasilitas kamar diluyukeun jeung mata pencaharian urang Indland harita. Sababaraha spesialisasi geus aya, nyaéta médis internal, bedah, obstetrics jeung ginekologi. Sigana mah planner Ooiman Van Leeuwen jeung Opzichter pelaksana, Pak Wijanarko, geus mikir leuwih jauh, supaya dina sistem wangunan, pamisahan antara poliklinik jeung ruang perawatan jelas. Kaayaan ieu tiasa dipikanyaho saatos aranjeunna ningali sareng ngulik gedong-gedong pikeun pengobatan anu gering. Dokter perumahan sareng staf perawat diwangun di sekitar rumah sakit, katingalina dirancang pikeun efisiensi. Henteu peryogi fasilitas transportasi pikeun pagawé anu masih jarang dina waktos éta, salian tiasa gancang bertindak dina kaayaan darurat. Sarana olah raga teu luput tina pikiran, ku kituna lapangan maén bal ogé diwangun.
Diréktur munggaran anu mingpin rumah sakit ieu nyaéta dr. NF Liem. ngaran dr. Lie mini sareng nami istrina Liembergsma teras dianggo salaku nami jalan di kompleks padumukan pikeun pagawé pangropéa. Mimitina ieu rumah sakit ngutamakeun fungsi palayanan médis dina wangun perlakuan kuratif jeung fungsi pendidikan paramedis. Salila periode ieu, bagian anyar diadegkeun, nyaéta panon, ENT jeung kulit séks. Hal ieu bisa dilaksanakeun saluyu jeung ngadegna Rumah Sakit Angkatan Darat di Semarang anu geus boga dokter ahli pikeun ieu bagian.[2]
Atikan paramedis dina waktos éta katelah Mantri Verpleger (ster) sareng vroedvrouw - beuki narik ati barudak Bumiputra, sanajan aranjeunna terang kumaha kasar sareng ketat disiplin anu dilaksanakeun ku zusters Walanda. Janten mahasiswa dina waktos éta kedah gaduh mental anu kuat sareng kedah dibarengan ku fisik anu leres-leres séhat, sabab dina dua puluh opat jam kedah damel ti jam 17.00 dugi ka 05.00 énjing. Teu saeutik nu dipecat alatan kasalahan saeutik. Sanajan kitu, hal ieu mawa hal-hal anu positif ka hareupna, lantaran kualitas mantri – mantri – CBZ urang Semarang bisa dibanggakeun. Dina widang sepak bola, tim CBZ geus miboga tempat anu terhormat di tengah-tengah kleub-kleub di Kota Semarang.
Periode 1942 - 1945 (Jaman Pendudukan Jepang)[édit | édit sumber]
Dina mangsa penjajahan Jepang ti 1942 - 1945 rumah sakit teu ngalaman loba parobahan. Panguasa Jepang ngawatesan diri, ngan ukur neruskeun sareng ngajalankeun usaha anu aya. Dina mangsa ieu, anu kudu diperhatikeun nyaéta pindahna poliklinik (1944) ti tempat heubeul anu tadina padeukeut jeung kantor administrasi ayeuna ka tempat anyar (unit rawat jalan heubeul).
Hal séjén anu kudu diperhatikeun nyaéta yén dina waktos éta henteu aya urang Jepang anu damel di rumah sakit ieu. Hal ieu kacida mangpaatna, lantaran saterusna para nonoman RS bisa leuwih bébas ngahiji jeung para pajoang séjénna di Kota Semarang. Sanggeus Jepang asup, dokter-dokter Walanda ditéwak sarta pikeun ngeusian kakosongan pingpinan rumah sakit, dr. Notokuworo tindakan minangka Diréktur. Tapi teu lila ti harita pingpinan rumah sakit dicepeng ku dr. Buntaran Martoatmodjo dugi ka warsih 1945. Ti ieu tiasa katingal yén saprak pamaréntah Hindia Walanda nyerah ka Jepang, rumah sakit ieu dipingpin ku urang Indonésia sorangan. Pamarentah Jepang ngaganti ngaran CBZ jadi PURUSARA, singgetan tina - RSUD PUSAT RAKYAT - nu dina basa Jepang disebut -Chuo Simin Byoing-.[2]
Periode 1945 - 1950 (Revolusioner / Periode Transisi)[édit | édit sumber]
Jepang engke dielehkeun ku Sekutu; sarta dina waktu nu sarua Indonésia memproklamirkan kamerdikaan. Tétéla Jepang ngan hayang tunduk ka Sekutu, balukarna perang lima poé lumangsung di kota Semarang. Dokter M. Kariadi sareng dalapan karyawan rumah sakit sanés maot salaku pahlawan dina perang ieu. Ku sabab kitu, unggal taun perang lima poé di Semarang dipiéling di ieu rumah sakit.
Kadatangan NICA ka kota Semarang teu bisa ditahan deui. Seueur dokter sareng staf perawat ngantunkeun kota ka daérah Republik. Saterusna loba di antarana meunang posisi alus di militer jeung dina widang pamaréntah. Tapi pagawé sanés masih diidinan cicing di rumah sakit salaku non-kooperator. Aranjeunna tetep republik di tengah kakawasaan NICA. Kusabab dokter Buntaran lolobana aya di Jakarta, ti taun 1945 nepi ka taun 1948 ieu rumah sakit dipingpin ku dr. Soekarno.[2]
Jaman 1950 - nepi ka ayeuna[édit | édit sumber]
Sanggeus diakuna kadaulatan RI, ieu rumah sakit robah ngaranna jadi RSUP singgetan tina Rumah Sakit Umum Pusat Semarang, sarta saprak tanggal 14 April 1964 diganti jadi RSUD DOKTER KARIADI (SK. Menteri Kesehatan No. 21215/Kab. 1964). Rumah sakit mikir ngeunaan pangwangunan jeung pangwangunan rumah sakit luyu jeung tungtutan kamerdikaan, ngaronjatna jumlah populasi, ngaronjatna pamahaman masarakat ngeunaan kaséhatan sarta kamajuan dina widang élmu médis merlukeun fasilitas tambahan urgently diperlukeun, tapi dina Sabalikna, kauangan pamaréntah henteu ngijinkeun, ku kituna pimpinan rumah sakit sok disanghareupan ku masalah anu rumit.[2]