Sapfo

Ti Wikipédia Sunda, énsiklopédi bébas
Kalpis lukisan Sapfo ku [[ Pelukis Sapfo]] (c. 510 SM), ayeuna tempatna di Museum Nasional, Warsawa


Patung sirah awéwé ti Glyptothek di Munich, diidentifikasi "meureun" minangkatironan tina Silanion's potrét imajinatif abad ka opat SM ngeunaan Sapfo[1]

Sapfo; Sappho (/ˈsæfoʊ/; Basa Yunani: Σαπφώ Sapphō hu Aeolic Greek Ψάπφω Psápphō; c. 630 – c. 570 BC) Nyaéta saurang pujangga asal Yunani kuna dumuk di Eresos atawa Mytilene di pulo Lesbos.[lower-alpha 1] Sapfo dipiwanoh dina lirik puisina, nu ditulis pikeun ditembangkeun bari dipirig ku musik/gamelan. Jaman baheula, Sapfo dina umumna dianggap salaku saurang pujangga anu mana lirik-lirikna kamashur malahan dingaranan saperti "Tenth Muse" jeung "The Poetess". Kalolobaan Puisi Sapfo kiwari geus laleungitan, sanajan aya ogé anu nyésa kalolobaan ngawujud fragmén/potongan; Kajaba Ode to Aphrodite masih kénéh dina kaayan weuteuh. Kitu deui jeung lirik puisina, Koméntator kuna nyebutkeun cenah gaya nulis Sapfo lirik puisina élegi jeung iambic. Aya tilu épigram anu disangkut pautkeun jeung sapfo, Sok padahal éta mah Hellenistik meunang niron tina gaya nulisna sapfo.

Saeutik pisan anu dipikanyaho ngeunaan kahirupan Sapfo. Anjeuna téh kawasna katurunan kulawarga beunghar ti Lesbos, Sanajan teu kungsi kanyahoan saha ngaran kolotna. Ceuk sumber kuna nyebutkeun cenah sapfo téh boga tilu dulur lalaki; Charaxos (Χάραξος), Larichos (Λάριχος) jeung Eurygios (Εὐρύγιος). Dua diantarana, Charaxos jeung Larichos, disebutkeun dina puisina “ Brothers Poem” kapanggih taun 2014. Manéhna Safo ditundung/diasingkeun ka Sicily kurang leuwih taun 600 SM, éta ogé meureun terus lumangsung digawé nepi ka taun 570 SM. Numutkeun kana legenda, anjeuna nelasan manénéh/bunuh diri kujalan luncat tina gawir Leucadian alatan ambon sorangan mikahayang ka Phaon tukang perahu.


Sapfo saurang pujangga anu loba ngahasilkeun puisi, meureun lamun dikumpulkeun aya kana 10,000 baris. Puisina kakoncara sareng seueur anu mikayungyun, Safo ogé kalebet salah saurang kanon Salapan Pujangga Lirik anu paling dipihormat ku sarjana Hellenistic Alexandria. Puisi-puisi Sapfo masih dianggap luar biasa sareng karya-karyana terus mangaruhan panulis sanés. Disaluareun puisina, anjeunna kasohor salaku simbol Lesbian cinta ka sasama awéwé,[2] dina kecap basa Inggris sapphic jeung lesbian diturunkeun tina ngaran dirina sareng pulo asalna masing-masing.

Sumber kuna[édit | édit sumber]

Pangaweruh modérn ngeunaan Sapfo dumasar tina naon anu tiasa disimpulkeun tina puisina sorangan, jeung tina naskah kuno lianna anu nyebutkeun ngeunaan dirina.[3] Puisi Sapfo sorangan mangrupikeun hiji-hijina sumber kontémporér pikeun hirupna.[4] Biografi Sapfo anu masih nyésa/salamet ti anu pangheubeulna abad kadua atawa mimiti abad katilu Maséhi, kurang leuwih dalapan abad sanggeus hirup Sapfo; salajengna nyaéta Suda, énsiklopédi jaman Bizantium.[5] Sumber-sumber sanés anu nyebatkeun leuwih jéntré ngeunaan kahirupan Sapfo ditulis langkung caket sareng jamanna, dimimitian dina abad kalima SM.[5] Inpormasi ngeunaan kahirupan Sapfo anu kacatet dina sumber kuna diturunkeun tina guaran pernyataan-pernyataan dina puisina sorangan anu dianggap ku pangarang kuna salaku biografi, dibarengan ku tradisi lokal.[5] Sababaraha tradisi kuna ngeunaan Sapfo, kayaning pamadegan ngeunaan séksualitas jeung dangdanan dirina, bisa diturunkeun tina komedi/drama.[6]

Nepi ka abad XIX, sumber kuna ngeunaan kahirupan pujangga kuna anu loba ditarima kurang jero/uncritically. Dina abad ka-19, kaom klasikis mimiti skeptis kana tradisi ieu, sarta tinimbang nyoba diturunkeun inpormasi biografi tina puisi-puisina anu salamet.[7] Dina satengah ahir abad ka XX, sarjana janten beuki skeptis kana lirik puisi Yunani salaku sumber informasi otobiografi.[8] Sababaraha sarjana, sapertos Mary Lefkowitz, mibanda pamadegan yén ampir euweuh anu bisa dipikawanoh ngeunaan kahirupan pujangga Yunani ti mimiti Sapfo; Seuseueurna sarjana percaya yén kasaksian kuno ngeunaan kahirupan para pujangga ngandung sababaraha bebeneran tapi kedah pariksa tur ditaluntik kalayan ati-ati.[9]


Kahirupan[édit | édit sumber]

Tangtuna saeutik anu dipikanyaho ngeunaan kahirupan Sapfo.[10] Manéhna ti pulo Lesbos[11][lower-alpha 2] sarta hirup di ahir abad katujuh jeung awal abad kagenep SM.[14] Ieu mangrupikeun tanggal anu dipasihkeun ku kalolobaan sumber kuna, anu nganggap dirina kontémporér Alcaeus jeung Pittacus.[14][lower-alpha 3] Ku kituna bisa waé manéhna bisa jadi geus dilahirkeun dina kuartal katilu abad katujuh – Franco Ferrari nyimpulkeun waktu kurangleuwih 650 atanapi 640 SM;[16] David Campbell nyarankeun kira-kira atawa saméméh 630 SM.[17] Gregory Hutchinson nunjukkeun yén anjeunna aktip dugi ka 570-an SM.[18]

Ngaran tradisional indungna salaku Cleïs.[19] Ieu tiasa diturun tina sajak atanapi catetan anu ayeuna tos leungit,[20] sanajan sarjana kuna bisa ngan geus ditebak ieu ngaran, asumsina yén putri Sapfo urang Cleïs dingaranan dirina.[12] Ngaran bapana Sapfo urang kirang pasti. Sapuluh ngaran dipikawanoh pikeun bapana Sapfo urang ti sumber kuna;[lower-alpha 4] proliferasi ieu tina ngaran mungkin nunjukkeun yén anjeunna teu éksplisit ngaranna dina salah sahiji sajakna Sapfo.[22] Ngaran pangheubeulna jeung paling ilahar #attesteds pikeun bapana Sapfo urang nyaéta Scamandronymus.[lower-alpha 5] In Ovid's Heroides, Bapana Sapfo maot nalika yuswa tujuh.[24] Anjeunna teu disebutkeun dina salah sahiji karyana anu salamet, tapi Campbell nunjukkeun kalawan jéntré ieu mungkin geus dumasar kana sajak anu ayeuna-leungit.[25] Ngaran Sapfo sorangan kapanggih dina sababaraha rupa éjaan;[lower-alpha 6] wangun nu nembongan dina puisi extant dirina sorangan nyaéta Sapfo (Ψάπφω).[27][28]

Sappho (1877) by Charles Mengin (1853–1933). Hiji tradisi nyebutkeun yén Sapfo bunuh diri ku luncat tina gawir Leucadian.[29]

Sapfo cenah gaduh tilu sadulur: Erigyius, Larichus, jeung Charaxus. Numutkeun Athenaeus, anjeunna sering muji Larichus pikeun tuang anggur di aula kota Mytilene, hiji kantor dicekel ku budak kulawarga pangalusna.[30] Indikasi ieu yén Sapfo lahir dina kulawarga bangsawan saluyu sareng lingkungan anu sakapeung jarang anu dirékam ayat-ayat na.. Hiji tradisi kuno nyarioskeun hubungan antara Charaxus sareng courtesan Mesir Rhodopis. Herodotus, sumber carita pangkolotna, ngalaporkeun yén Charaxus nebus Rhodopis ku jumlah anu ageung sareng yén Sapfo nyerat sajak anu ngahukum anjeunna pikeun ieu.[lower-alpha 7][32] Ngaran dua lanceukna, Charaxus jeung Larichus, anu disebutkeun dina Brothers Poem, kapanggih dina 2014; lanceukna pamungkas, Erigyius, disebatkeun dina tilu sumber kuno tapi henteu aya dina karya Sapfo anu masih aya.[33]

Manéhna bisa jadi geus miboga putri ngaranna Cleïs, nu disebut dina dua fragmén.[34] Henteu sadayana sarjana nampi yén Cleïs mangrupikeun putri Sapfo. Fragment 132 ngajelaskeun Cleïs salaku "παῖς" (pais), anu, ogé hartina "anaking", ogé bisa ngarujuk kana "youthful beloved in a male homosexual liaison".[35] Geus ngusulkeun yén Cleïs éta salah sahiji pencinta ngora Sappho urang, tinimbang putrina,[35] sanajan Judith Hallett pamadegan yén basa nu dipaké dina fragmén 132 nunjukkeun yén Sappho ngarujuk Cleïs salaku putri nya..[36]

Nurutkeun kana Suda, Sapfo ieu nikah ka Kerkylas ti Andros.[12] Ngaran ieu sigana geus invented by pujangga komik: nami "Kerkylas" (Κερκύλας) kaciri mangrupa kecap diminutif κέρκος (kerkos), kamungkinan hartina "sirit"/"penis", tur teu disebutkeun attested salaku ngaran,[37][lower-alpha 8] sedengkeun "Andros", sakumaha ogé jadi ngaran hiji pulo Yunani, mangrupa wangun kecap Yunani ἀνήρ (aner), anu hartina "lalaki".[19] Ku kituna, ngaranna bisa jadi lulucon.[37] Dina basa Inggris sarua bakal éta Sapfo ieu nikah ka "Dick-Allcock ti Pulo Man".[19]

Ceuk hiji tradisi yén Sapfo diasingkeun ti Lesbos sabudeureun 600 SM.[11] Babad Parian/ Parian Chronicle catetan Sapfo badé diasingkeun di Sisilia sababaraha waktu antara 604 jeung 595, meureun coinciding/bertepatan jeung Pittacus nyandak kakuatan dina 597.[39] Ieu bisa jadi salaku hasil tina involvement kulawargana jeung konflik antara élit pulitik di Lesbos dina mangsa ieu.,[40] alesan anu sami pikeun pengasingan Alcaeus kontémporér Sapfo ti Mytilene sakitar waktos anu sami.[41]

Hiji tradisi balik deui sahenteuna ka Menander (Fr. 258 K) ngusulkeun éta Sapfo bunuh diri ku luncat tina Leucadian cliffs pikeun cinta ka Phaon, tukang kapal. Ieu dianggap salaku ahistorical ku sarjana moderén, meureun diciptakeun ku para panyajak komik atawa asalna tina kasalahan maca rujukan jalma kahiji dina sajak non-biografi.[29] Legénda éta tiasa nyababkeun sabagian tina kahayang pikeun negeskeun Sapfo salaku hétéroséksual.[42]


Pagawéna[édit | édit sumber]

[[File:P.Sapph.Obbink.jpg|thumb|right|alt=Black and white photograph of a fragment of papyrus with Greek text|P. Sapph. Obbink: hiji fragmén anu kapanggih tina papirus salahsahiji puisi Sapfo Brothers Poem/sajak baraya] Sapfo dipercaya geus nulis kurang leuwih 10,000 baris sajak; kiwari, ngan kari 650 anu salamet.[43] Anu dipikawanoh ti manéhna téh tayalian pangalusna dina puisi liris, ditulis pikeun dipirig ku musik.[43] Suda ogé nyebutkeun kana karya Sappho mibanda ciri mandiri /genre epigrams, elegiacs, jeung iambics; tilu tina epigrams ieu aya, engkéna sajak-sajakna Hellenistic diideuan ku ieukaryana Sappho.[44] The iambic jeung elegiac sajak dikaitkeun ka dirina di Suda ogé bisa jadi imitations engkéna.[lower-alpha 9][44]Baheula pangarang ngaku yén Sappho utamana nulis cinta sajak,[47] sarta transmisi teu langsung karya Sappho ngarojong pamanggih ieu.[48] Sanajan kitu, tradisi papirus nyarankeun yén ieu bisa jadi teu jadi: runtuyan papirus diterbitkeun dina 2014 ngandung fragmen sapuluh padeukeut sajak ti Buku I tina édisi Alexandrian of Sapfo, di antarana waé dua anu pasti cinta puisi, sedengkeun sahanteuna tilu jeung kamungkinan opat utamana paduli kulawarga.[48]


Édisi Baheula[édit | édit sumber]

Puisi-puisi Sapfo éta meureun mimiti ditulis di Lesbos, boh dina hirupna atawa teu lila saterusna,[49] mimitina meureun dina wangun skor pikeun palaku karyana.[50] Dina abad kalima SM, Buku Athena penerbit meureun mimiti ngahasilkeun salinan puisi lirik Lesbian, sababaraha kaasup katerangan bahan jeung glosses ogé sajak sorangan.[49] Sababaraha waktu dina abad kadua atawa katilu, Alexandrian scholars ngahasilkeun édisi kritis puisi Sapfo.[51] Aya meureun geus leuwih ti hiji édisi Alexandrian – John J. Winkler boga dua pamanggih, hiji diédit ku Aristophanes of Byzantium jeung hiji deui ku muridna Aristarchus of Samothrace.[50] eu henteu pasti – sumber kuna béjaan kami itu édisi Aristarchus ti Alcaeus gaganti édisi ku Aristophanes, tapi teu kanyahoan ngeunaan karya Sapfo naha ogé ngaliwat sababaraha édisi.[52]

Édisi Alexandrian tina puisi Sapfo ieu dumasar kana aya kumpulan Athena,[49] sarta éta dibagi jadi sahenteuna dalapan buku, sanajan jumlah pastina teu pasti.[53] Loba sarjana modern geus dituturkeun Nolak Kaca, anu ngaduga buku kasalapan dina édisi standar;[53] Yatromanolakis ieu ragu, sanajan yén teu aya sumber kuna ngarujuk kana buku kadalapan puisi Sapfo, taya nu nyebut kasalapan.[54] Édisi Alexandrian tina Sapfo sigana dikelompokeun sajak-sajakna ku waktuna: sumber kuna ngabejaan urang yén tiap tina tilu buku munggaran ngandung sajak dina méter husus tunggal.[55] Édisi kuno Sapfo, kamungkinan dimimitian ku édisi Alexandrian, sigana geus maréntahkeun sajak dina sahenteuna buku munggaran puisi Sapfo – nu ngandung karya nu diwangun dina Sapphic stanzas – alphabetically.[56]

Malah sanggeus publikasi tina édisi Alexandrian standar, Puisi Sapfo terus medar dina kumpulan puisi séjénna. Contona, nu dina Cologne Papyrus Tithonus poem éta dilestarikeun bagian tina hiji puisi antologi Hellenistic, anu eusina puisi disusun dumasar téma, tinimbang ku waktu medalna, sakumaha anu kasebut dina édisi Alexandrian.[57]

Puisi Anu Salamet[édit | édit sumber]

Fragments of papyrus
A fragment of teracotta pottery, written on with black ink.
Most of Sappho's poetry is preserved in manuscripts of other ancient writers or on papyrus fragments, but part of one poem survives on a potsherd.[44] The papyrus pictured (left) preserves the Tithonus poem (fragment 58); the potsherd (right) preserves fragment 2.

Naskah puisi Sapfo anu pangheubeulna masih keneh aya kapanggih, kaasup tulisan nu aya dina gerabah fragment 2 masih kaburu dilestarikeun, éta asalna ti abad ka katilu SM, kawasna baé tiasa sateuacanna édisi Alexandrian.[50] Salinan anu pang panderina tina sajak Sapfo anu dikirimkeun langsung ti jaman baheula ditulis dina parchment codex kaca ti kagenep jeung abad katujuh Masehi, tur éta pasti dihasilkeun tina papirus kuno ayeuna geus leungit.[58] Salinan naskah karya Sapfo mungkin geus salamet dina sababaraha abad, ngan kawasna abad ka-9 puisi kacirina geus ngiles,[59] sarta ku abad ka 12, John Tzetzes bisa nulis éta "the passage of time has destroyed Sappho and her works".[60]

Nurutkeun legenda, Puisi Sapfo leungit kusabab gareja teu satuju kana moralna.[19] Ieu legenda nembongan geus asalna dina Renaissance – kurang leuwih dina 1550, Jerome Cardan nulis anu Gregory Nazianzen karya Sapfo sacara umum ancur, sarta dina ahir abad 16 Joseph Justus Scaliger ngaku yén karya Sappho diduruk di Roma jeung Konstantinopél di 1073 dumasar pesenan ti Pope Gregory VII.[59] bisa nulis éta|p=18}} Faktor nyumbang kana kaleungitan sajak Sapfo meureun nya dialék Aeolic, dianggap propinsi dina hiji periode dimana éta Attic dialék dianggap salaku Yunani klasik asli,[61] jeung kungsi jadi patokan karya sastra.[62] Balukarna, loba pamiarsa kapanggih hésé ngarti kana dialek Sapfo: dina abad kadua Maséhi, pangarang Romawi Apuleius specifically remarks on its "strangeness",[63] jeung sababaraha komééntator dina subjék démonstrasi kungsi ngalaman kasusah nu maca dina hésé ngahartikeun.[64] Ieu bagian tina turunna leuwih umum dina minat para pujangga kuna;[65] leres pisan, papirus salamet nyarankeun yén puisi Sapfo urang salamet leuwih panjang batan nu kontémporée dirina kayaning Alcaeus.[66]

Ngan kira-kira 650 baris puisi Sapfo urang masih salamet, nu ngan hiji sajak – the "Ode to Aphrodite" – geus lengkep, sarta leuwih ti satengah tina garis aslina salamet dina sabudeureun sapuluh deui fragmén. Loba sempalan salamet tina Sapfo ngandung ukur hiji kecap[43] – salaku conto, fragment 169A ngan saukur harti kecap "kado kawinan",[67] tur salamet salaku bagian tina kamus kecap langka.[68] Dua sumber utama tina fragmen salamet tina Sapfo mangrupa cutatan dina kuna séjén dianggo, tina sajak gembleng nepi ka saeutik jadi hiji kecap, jeung fragmén tina papirus, loba nu kapanggih di Oxyrhynchus di Mesir.[69] sempalan lianna salamet dina bahan séjén, kaasup parchmentjeung potsherds.[44] Pangkolotna salamet sempalan puisi Sapfo ayeuna dipikawanoh nyaéta Cologne papyrus nu ngandung sajak Tithonus,[70] ti abad ka tilu SM.[71]

Gambar:Grenfell-hunt-1896.jpg
Grenfell jeung Hunt, c.1896

Sampai kuartal terakhir abad ka salapan belas, ngan kutipan kuna puisi Sapfo anu nyesa. Di 1879, munggaran anyar kapanggihna tina sempalan pisi Sapfo dijieun di Fayum.[72] Nepi ka tungtun taun abad XIX, Grenfell jeung Hunt geus dimimitian ngagali tempat pamiceunan runtah kuna di Oxyrhynchus, ngarah kana pamanggihan tina loba fragmén/sempalan puisi Sapfo saméméhna kungsi kanyahoan.[19] Fragmén puisi Sapfo terus kapanggih deui. Loba Nu panganyarna, pamanggihan utama dina 2004 (the "Tithonus poem" and a new, previously unknown fragment)[73] jeung 2014 (sempalan salapan sajak: lima geus dipikawanoh tapi ku bacaan anyar, opat, kaasup nu "Brothers Poem", teu dipikawanoh saméméhna)[74] geus dilaporkeun dina média sakuliah dunya.[19]



Gaya[édit | édit sumber]

Sapfo digawé dina tradisi anu alus-dimekarkeun tina puisi Lesbian, nu kungsi mekar diksi puitis sorangan, méter, jeung konvénsi.[75] Sateuacan Sapfo sareng Alcaeus kontemporer na, Lesbos ieu pakait kalawan puisi jeung musik ngaliwatan mistis Orpheus jeung Arion, dina abad katujuh SM pujangga Terpander.[76] The Lesbian metrical tradition dimana Sapfo ngarang puisina béda tinu séjén di Yunani sabab baris na salawasna ngandung jumlah suku kata tetep – kontras jeung tradisi séjén nu diwenangkeun pikeun substitusi dua suku kata pondok pikeun hiji panjang atawa sabalikna.[77]

Sapfo mangrupikeun salah sahiji pujangga Yunani anu munggaran ngadopsi "lyric 'I'" – nulis sajak nyoko kana panéénjo/sudut pandang jalma nu tangtu, kontras jeung pujangga éépik saméméhna Homer jeung Hesiod, anu nembongkeun n diri leuwih salaku "saluran tina divine''/ ilham pangééean".[78] Puisi nya explores individu jati diri jeung pribadi émosi – kahayang, timburuan, jeung cinta; éta ogé adopts jeung napsirkeun deui nu geus aya gambaran puisi épik dina ngokolakeun ieu téma.[79] Sigana geus diwangun pikeun rupa-rupa kasempetan boh publik jeung swasta, sarta meureun encompassed duanana dianggi dina paduan suara dianggo.[80] Dibarengan ku puisi cinta anu anjeunna paling dikenal, karya-karyana anu masih kénéh hirup diantarana sajak museur kana kulawarga, naratif dipangaruhan epik, lagu kawinan, hymns kultus, jeung invective.[81]

Puisi Sapfo dipikanyaho ku basa anu jelas sareng pikiran anu sederhana, jeung ngagunakeun cutatan langsung nu brings rasa immediacy.[82] Kecap-muter anu teu kaduga mangrupikeun ciri khas tina gayana.[83] Contona nyaéta tina sempalan 96: "ayeuna manehna nangtung kaluar diantara awéwé Lydian sakumaha sanggeus Panonpoé Tilelep the rose-meraba bulan melebihi semua bintang",[84] variasi dari Homeric epithet "Fajar berjari kemerahan".[85] Puisi Sapfo sering digunakan hyperbole, menurut kritikus kuno "karena pesonanya".[86] Contoh ditemukan dalam fragmen 111, di mana Sapfo menulis itu "Pengantin pria pendekatan seperti Ares [...] Jauh lebih besar dari pria besar".[87]

Leslie Kurke ngagolongkeun Sapfo dengan itu penyair Yunani kuno dari apa yang disebut "élit" ideologis tradisi,[lower-alpha 10] nu hargana méwah (habrosyne) jeung lahir luhur. Ieu pujangga élit condong ngaidentipikasi diri jeung dunya mitos Yunani, déwa, jeung pahlawan, kitu ogé Wétan jegud, utamana Lydia.[89] Thus in fragment 2 Sapfo boga Aphrodite "tuang kana cangkir emas nectar lavishly dicampurkeun jeung joys",[90] sedengkeun dina sajak Tithonus anjeunna sacara éksplisit nyatakeun yén "Abdi resep hal anu langkung saé [habrosyne]".[91][92][lower-alpha 11] Numutkeun Page DuBois, basa, ogé eusina, puisi Sapfo evokes hiji lapisan aristocratic.[94] Manéhna kontras Sapfo urang"flowery,[...] adorned" style with the "austere, decorous, restrained" style embodied in the works of saterusna pangarang klasik kayaning Sophocles, Demosthenes, dan Pindar.[94]


Musik[édit | édit sumber]

[[File:Brygos Painter ARV 385 228 Alkaios and Sappho - Dionysos and maenad (07).jpg|thumb|alt=Red-figure vase painting of a woman holding a barbitos. On the left, a bearded man with a barbitos is partially visible.|Salah sahiji gambar Sapfo pangheubeulna anu masih bisa disalametkeun, ti c. 470 SM. Manéhna ditémbongkeun keur nyekel hiji barbitos jeung plectrum (samodél harpa), bari ngaregepkeun Alcaeus.[95]]]

Puisi Sapfo ditulis keur ditembangkeun tapi éta henteu tangtu gumantung kaperluanna.[96] Salaku éta sapertina teu mirip kanu mana wae tina sistem notasi musik nuaya di Yunani Kuna harita saméméh abad kalima, musik aslina anu bakal marengan lagu Sapfo urang meureun moal mikanyaho nepi ka panggih naskah séjén ti jaman klasik anu salamet,[96] tur kitu deui euweuh sahiji ogé musik kuna nu dipiwanoh pikeun marengan puisi Sapfo anu salamet atawa kapanggih kiwari .[97] Puisi Sapfo ieu cenah geus ditulis dinamixolydian mode,[98] nu dianggap sedih; ieu ilahar dipaké dina tragedi Yunani, jeung Aristoxenus percaya yén tragedi diajar ti Sapfo .[99] Aristoxenus nyangkut pautkeunn Safpo tina pamanggih tina mode ieu, tapi ieu tetep klaim dubious.[100] The classicist Stefan Hagel boga panyangga éta sugan waé Sapfo mimiti ngapopulerkeun téh pakaitna antara mixolydian na mournfulness.[101] Bari aya euweuh attestations yén Aisyah dipaké lianna modes, nya meureun variatif aranjeunna gumantung kana sajak karakterna.[98] Nalika mimiti ditembangkeun, unggal suku kata téks nya sigana pakait sareng hiji catetan salaku pamakéan panjangna melismas dimekarkeun dina jaman klasik engké..[102]

Sapfo utamina nyerat pikeun dua format: panyanyi solo sareng paduan suara.[102] Kalayan Alcaeus, anjeunna naratas gaya nyanyian énggal monody (single-line melody) anu undur tina gaya paduan suara multi-bagian anu umumna diartikeun musik Yunani baheula.[100] Gaya ieu dipasihan nya leuwih kasempetan pikeun ngaindividualkeun eusi sajakna; the historian Plutarch nyatet yén manéhna "speaks kecap dicampur sabenerna jeung seuneu, sarta ngaliwatan lagu nya, manéhna tarik panas ngagambarkeun haténa".[100] Beberapa sarjana téori yén sajak Tithonus éta diantara karyana maksudna pinanggih pikeun penyanyi solo.[102] Ngan fragmen karya paduan suara Sapfo masih aya, jeung ieu, saeutik leuwih ti dirina épithalamia lagu kawin masih aya bisa disalametkeun .[100] Nu engké komposisi éta meureun dimaksudkeun pikeun antiphonal prakna antara boh paduan suara lalaki jeung awéwé atawa soloist jeung paduan suara.[102]

Dina waktosna Sapfo, puisi ditembangkeun éta dipirig ku musical instruments, which usually doubled the voice in unison atawa diputer homophonically hiji octave luhur atawa handap.[98] Sajakna nyebut loba instrumén, kaasup the pēktis, hiji harpa ti Lydian asal usul,[lower-alpha 12] jeung lyre.[lower-alpha 13][102] Sappho paling raket pakaitna jeung barbitos,[100] a lyre-kawas instrumen string anu jero dina pitch.[102] Euphorion of Chalcis ngalaporkeun yén anjeunna ngarujuk kana sajakna,[103] sareng vase abad ka-5 anu kasohor ku boh nu Dokimasia Painter atawa Brygos Painter ngawengku Sappho na Alcaeus kalawan barbitoi.[102] Sappho nyebatkeun aulos, a wind instrument kalawan dua pipa, in fragment 44 salaku pamirig lagu wanoja-wanoja Trojan di Hector jeung Andromache's kawinan, tapi henteu sebagé pamirig puisina sorangan .[105] Engké Koméntator Yunani salah percaya anu mana manéhna geus manggihan plectrum.[106]


Sexuality[édit | édit sumber]

Seksualitas Sapfo geus lila jadi bahan padungdengan. Sir Lawrence Alma-Tadema's Sappho and Alcaeus (luuhur) katempo manéhna keur mencrong ka Alcaeus kalawan dilimpudan ku rasa birahi; gambar-gambar Sapfo lesbian, seperti lukisan Sapfo ku Simeon Solomon jeung Erinna (handap), jauh lewih jarang mangsa abad ke-19.

Istilah umum lesbian tayalian métafora pikeun Sapfo, anu asalna tina ngarana ti pulo Lesbos, tempat manéhna gumelar.[lower-alpha 14][107] Sanajan kitu, manéhna teu salawasna dianggap kitu. Dina komedi Athena klasik (ti éta Old Comedy ti abad kalima ka Menander dina ahir kaopat jeung mimiti abad katilu SM), Sapfo karikatur salaku awéwé hétéroséksual promiscuous,[108] sarta teu nepi ka Hellenistic periode nu kahiji sumber anu sacara éksplisit ngaguar homoeroticism Sapfo dilestarikan. Pangheubeulna ieu mangrupa fragmentary biografi ditulis dina papyrus dina ahir abad katilu atawa awal abad kadua SM,[109] nu mertahankeun yén Sapfo éta "dituduh ku sababaraha anu henteu sajalan dina cara dirina sareng kabogoh awéwé".[110] meureun kaca koméntar éta frasa "ku sababaraha" nunjukkeun yén sanajan korpus pinuh ku puisi Sapfo teu nyadiakeun bukti konklusif naha manéhna digambarkeun salaku gaduh dorongan sex jeung awewe.[111] Ieu pangarang kuna teu kaciri boga dipercaya yén Sapfo tuh, kanyataanna, gaduh hubungan seksual jeung awéwé séjén, jeung ahir abad kasapuluh teh Suda ngarékam éta Sapfo "dituduh fitnah" gaduh hubungan seksual sareng anjeunna "murid awéwé".[112]

Di antara sarjana modern, seksualitas Sapfo masih jadi padungdengan – André Lardinois ngagambarkeun salaku "Patarosan Sapfo Hébat".[113] Tarjamahan mimiti tina puisi Sapfo sakapeung eusina némbongkeun heterosexualised.[114] Ambrose Philips' 1711 tarjamah tina Ode to Aphrodite ngagambarkeun objek kahayang Sapfo salaku lalaki, bacaan anu dituturkeun ku ampir unggal penerjemah sajak lianna nepi ka abad ka,[115] Tisaprak 1781 Alessandro Verri nafsirkeun séjén fragment 31 salaku saurang anu némbongkeun cintana Sapfo pikeun Phaon.[116] Friedrich Gottlieb Welcker pamadegan yén parasaan Sapfo pikeun awéwé séjén éta "sakabéhna nembongkeun idealis tur lain hubunganna jeung sensualitas",[117] Nalika Karl Otfried Müller nulis tina fragment 31 digambarkeun "euweuh micinta tapi ngan saukur sikep ramah":[118] Glenn Most ngoméntaran "hiji kaluhungan Basa nu dipaké Sapfo dipaké pikeun ngajelaskeun parasaan dirina lamun maranéhna geus leuwih ti pikagumbiraeun dina séksual", lamun téori ieu bener.[118] Ku 1970, éta bakal mibanda pamadegan yén sajakna sarua ngandung "buktina positip tina [Sapfo] memang saurang lesbianisme".[119]

Kiwari, umumna ditarima yén puisi Sapfo ngagambarkeun parasaan homoérotik:[120] salaku Sandra Boehringer nempatkeun éta, karyana "jelas ngagungkeun eros antara awéwé".[121] Nuju ahir abad ka XX, sanajan, sababaraha Sarjana mimiti nolak pananya tina naha Sapfo éta lesbian atawa sanes – Glenn Kalolobaan panulis ngeunaan Sapfo "bakal teu boga pamanggih naon-naon nalika aranjeunna nelepon dirina naha manéhna saurang homoseksual",[118] André Lardinois nyatakeun yén éta téh "omong kosong" nanya naha Sapfo éta lesbian,[122] jeung Page duBois nelepon nepikeun hiji patarosan "khususna madungdengkeun hiji hal anu matak bingung".[123]

Salah sahiji anu jadi tujuan utama para sarjana nalungtik Sapfo tayalian usaha pikeun nangtukeun kontéks budaya di mana Puisi Sapfo disusun sareng dipintonkeun.[124] Rupa-rupa kontéks budaya jeung peran sosial anu geus ditempokeun ku Sapfo geus kungsi disodorkeu, kaasup guru, pamingpin séké, katut pujangga anu minton pikeu lingkungan batur awéwé.[124] Tangtu, kontéks nu ditembongkeun tina loba fragménn Sapfo henteu gampang ditangtukeun, sarta bisa dibayangkeun pikeun leuwih ti hiji kamungkinan konteks ..[125]

Hiji saran anu parantos lami ngeunaan peran sosial pikeun Sapfo nyaéta "Sapfo salaku guru sakola".[126] Dina awal abad ka dua puluh, ahli klasik ti Jerman Ulrich von Wilamowitz-Moellendorff sapamadegan yén Sappho éta jenis guru sakola, pikeun "ngécéskeun jauh gairah Sapfo pikeun budak awéwéna jeung melaan dirina tina tuduhan homoseksualitas.[127] Panalungtikan terus jadi pangaruh, boh di kalangan sarjana anapon masarakat umum,[128] sanajan kamari ieu éta gagasan dikritik ku para sajarawan salaku anakronistik [129] kalawan meunang panolak ku sababaraha ahli klasik anu kamashur alatan henteu dibenerkeun ku bukti. Jeroning taun 1959, Denys Page, salaku conto, nyatakeun yén fragmén Sapfo anu masih aya ngagambarkeun "kaasih sareng timburu, kasenangan sareng kanyeri, ti Sapfo jeung babaturanna"; sarta anjeunna nambihan, "Kami geus manggihan, sarta bakal manggihan, henteu aya tapak formal kitu ogé hubungan resmi atau profesional di antara maranéhanana ."[111] David A. Campbell dina 1967 boga pamadegan yén Sapfo meureun "mingpin hiji paguyuban sastra", tapi itu "bukti pikeun penunjukan formal salaku panduta atawa guru hésé kapanggihna".[130] Teu aya hiji oge dina puisi Sapfo anu nyebutkeun ajarana, kitu deu sumber nu ngamimitian ngadukung pamadegan Sapfo saurang guru mimiti ti Ovid, genep abad sabada masa hidup Sapfo .[131] Sanajan masalah ini, loba interpretasi anyar ngeunaan peran sosial Sapfo masih dumasar kana ieu pamadegan.[132] Dina interpretasi ieu, Sapfo ilubiung dina ngatik ritual budak Awéwé,[132] saperti salaku pelatih paduan suara budak awéwé.[124]

Sanaos Sapfo ngadamel lagu pikeun ngalatih paduan suara barudak awéwé, henteu sakabeh puisina bisa ditafsirkeun maké cara séjén,[133] kitu deui sanajan sarjana upaya anu hadé pikeun manggihan, Yatromanolakis boga pamadegan yén henteu aya kontéks pintonan tunggal anu bisa dikaitkeun jeung sakabeh puisi Sapfo. Parker argues cenah Sapfo kudu dianggap salaku bagian tina paguyuban batur awéwé anu baris dipintonkeun ku manéhna, sarua saperti jalma anu sazananna Alcaeus .[134] Sababaraha puisina katempo dijieun pikeun acara resmi,[135] tapi loba ngeunaan tina laguna - jeung kawasna baris dipaké pikeun parasmanan .[136]

Warisan[édit | édit sumber]

Reputasi kuno[édit | édit sumber]

Red-figure vase, depicting a seated woman reading, surrounded by three standing women, one holding a lyre.
Sappho mere ilham penyair sareng seniman kuno, kalebet pelukis vas ti Grup Polygnotos anu ngagambarkeun anjeunna dina hydria beureum ieu..

Dina jaman baheula, Puisi Sapfo kalintang dipiyungyun, katut sababaraha sumber kuna nyebutna salaku "Muse kasepuluh".[137] Puisi paling awal anu masih kénéh aya dina wangun epigram abad ketiga SM ku Dioscorides,[138][139] Puisi disimpan dina "Antologi Yunani" ku Antipater ti Sidon[140][141] sarta dikaitkeun jeung Plato[142][143] dina téma anu sami. Anjeunna sakapeung sok disebut salaku "The Poetess", kawas Homer "The Poet".[144] Sarjana - Sarjana ti Alexandria kaasup kana lirik pupuh salapan panyajak.[145] Dumasar Aelian, the Athenian lawmaker and poet Solon dipenta diajarkeun lagu ku Sapfo "nepi ka kuring bisa diaja".[146] Carita ieu meureun apokrif/rusiah, utamana sabab Ammianus Marcellinus ngabejaan carita sarupa ngeunaan Socrates jeung lagu Stesischorus, tapi nembongkeun kumaha puisi Sapfo dianggap kacida luhurna di dunya kuPuisina.[147]

Sapfo ogé mangaruhan pujangga kuna lianna. dina basa Yunani, the Hellenistic pujangga Nossis dijelaskeun ku Marilyn B. Skinner salaku sok niron karya Sapfo, kitu deui Kathryn Gutzwiller mibanda pamadegan yén Nossis sacara éksplisit nempatkeun dirina salaku wawaris tina kalungguhan Sapfo salaku pujangga awéwé.[148] Di luar puisi, Plato mengutip Sapfo dina bukuna Phaedrus, ogé Socrates' pidato kedua ngeunaan cinta dina hiji dialog anu kawasna kamandang deskripsi Sapfo ngeunaan épék fisik kahayang jero fragmen 31.[149] Dina abad kahiji SM, Catullus ngadegkeun téma sareng méter puisi Sapfo salaku bagian tina literatur Latin, nganut stanza Sapphic, dipercaya ku jaman baheula geus jadi pamanggih ku Sapfo,[150] méré ngaran kakasihna dina puisina "Lesbia" dina rujukan pikeun Sappho,[151] jeung nyaluyukeun ogé narjamahkeun fragmen ka-31 Sapfo dina sajak 51.[152][153]

Pujangga kuno lainna nulis ngeunaan kahirupan Sapfo. Manéhna téh mibanda karakter anu populer di ancient Athenian comedy/Komedi Yunani kuno ,[108] ogé sahenteuna aya genep komedi anu misah ogé disebut mikawanoh "Sapfo" .[154][lower-alpha 15] Komedi kuna pangheubeulna dipikawanoh nyandak Sapfo salaku subjék utamana nyaéta awal kalima atawa ahir abad kaopat SM Sappho ku Ameipsias, sanaos teu aya anu dipikanyaho salian ti namina.[155] Salaku komedi ieu salamet ngan dina fragmen, teu yakin kana kumaha maranéhna bakal ngajelaskeun Sapfo, tapi anjeunna dipikaresep dicirikeun salaku awéwé promiscuous. Dina kaulinan Diphilos, anjeunna kekasih para pujangga Anacreon sareng Hipponax.[156] Sapfo ogé janten subjek paling dipikaresep dina seni visual. Anjeunna mangrupikeun pujangga anu paling sering digambarkeun dina vas gambar beureum Loteng abad kagenep sareng kalima. lukisan[150] – meskipun tidak seperti penyair laki-laki seperti Anacreon dan Alcaeus, dalam empat vas yang bertahan di mana dia diidentifikasi oleh sebuah prasasti dia tidak pernah ditampilkan bernyanyi.[157] Anjeunna ogé dipidangkeun dina koin ti Mytilene sareng Lesbos ti mimiti dugi ka abad katilu Masehi, sarta dilaporkeun digambarkeun dina wujud patung ku Silanion di Syracuse, arca di Pergamon jeung Konstantinopel, sarta lukisan ku seniman Hellenistic Leon.[158]

Ti abad kaopat SM, karya kuno menggambarkan Sapfo salaku pahlawan awéwé anu tragis, disorong pijeun nelasan maneh alatan cintana anu ambon sorangan ka Phaon.[112] Hiji panggalan drama ku Menander nyebutkeun cenah Sapfo luncat tina gawir di Leucas alatan cinta.[159] Ovid's "Heroides" 15 ditulis salaku surat ti Sapfo ka Phaon, sarta nalija munggaran kapanggih dina abad ke-15 dianggap salaku tarjemahan tina surat asli Sapfo.[160] Bunuh diri Sapfo ogé digambarkeun dina seni klasik, umpamana dina basilika SM abad kahiji di deukeut Roma Porta Maggiore.[159]

Sedengkeun puisi Sapfo dipigandrum di dunya kuna, karakterna henteu salawasna dianggap kalawan hadé. Dina jaman Romawi, kritikus boga anggapan ieu kacida nafsu jeung meureun homoseksual.[161] Horace nyebutna "mascula Sappho" dina "Epistles", nu engkéna dikoméntaran ku Porphyrio tayalian "sabab anjeunna kawentar ku puisina, di mana lalaki lewih mindeng onjoy, atawa kumargi anjeunna difitnah janten tribad".[162] Nepi ka abad katilu Masehi, bédana antara reputasi sastra Sapfo salaku saurang penyair jeung reputasi moralna salaku saurang awéwé jadi kacida signifikan matakna anggapan yén sebenarna aya dua Sapfo mimiti mekar..[163] Dina "Historical Miscellanies" na, Aelian nyerat yén aya "Sappho anu sanés, pelacur, sanés pujangga.".[164]

Panarimaan Modern[édit | édit sumber]

Dina période abad pertengahan, Sappho ngagaduhan reputasi salaku awéwé berpendidikan sareng pujangga anu berbakat. Dina potongan kayu ieu, ngagambarkeun incunable awal BoccaccioDe mulieribus claris, anjeunna digambarkeun dikurilingan ku buku sareng alat musik.

Menjelang periode abad pertengahan, Karya Sappho laleungit, sok sanajan kitu masih dicutat di panulis satuluyna. Karyana jadi lebih gampil diaksés dina abad ka genep belas ngaliwatan édisi citak ti para panulis anu nyutatna. Dina taun 1508 Aldus Manutius nyitak edisie Dionysius ti Halicarnassus, anu eusina Sapfo 1, "Ode to Aphrodite", jeung édisi citak munggaran ti Longinus 'On the Sublime, kumplit jeung cutatanna ngeunaan Sapfo 31, mucunghul taun 1554. Dina tahun 1566,' 'pencetak' ' Prancis Robert Estienne édisi diterbitkeun puisi lirik Yunani anu eusina aya kana 40 fragmén anu pakait sareng Sapfo.[165]

Pada tahun 1652, tarjamahan basa Inggris kahiji ti hiji puisi karya Sapfo diterbitkeun, dina tarjamah John Hall ngeunaan On the Sublime. Dina taun 1681 Anne Le Fèvre Sapfo édisi Prancis ngajadikeun karyana leuwih lega dipikawanoh.[166] Édisi Theodor Bergk taun 1854 janten édisi standar Sapfo dina satengah abad kadua abad ka-19;[167] dina bagian mimiti ka-20, panemuan papirus sajak anyar karya Sapfoo nyababkeun édisi sareng tarjamahan ku Edwin Marion Cox sareng John Maxwell Edmonds, sareng puncakna dina publikasi tina 1955 ti Edgar Lobel jeung Denys Page's Poetarum Lesbiorum Fragmenta.[168]

Kawas baheula, kritikus modern geus condong nganggap puisi Sappho "luar biasa".[169] Dina awal abad ka-9, Sappho disebut salaku pujangga awéwé berbakat,[150] sarta dina karya-karya kawas Boccaccio's De Claris Mulieribus ogé Christine de Pisan's Book of the City of Ladies manéhna meunangkeun reputasi salaku awéwé didikan.[170] Malah sanggeus karya Sapfo leungit, bait Sapphic terus dipaké dina lirik puisi abad pertengahan.[150] sarta kalawan pamanggihna karyana dina Renaissance, anjeunna mimiti beuki mangaruhan loba sajak Eropa. Dina abad ka-16, anggota La Pléiade, lingkungan pujangga Prancis, dipangaruhan ku éta pikeun ékspérimén kalawan bait Sapphic sarta nulis sajak cinta dina sora jalma awéwé munggaran.[150] Komposer modern jeung modern mimiti ogé geus diideuan ku Sappho; komposisi kasohor dumasar kana kahirupan atawa karyana kaasup opera kayaning Sapfo (1794) ku Jean-Paul-Égide Martini, Sappho (1897) ku Jules Massenet, Sappho (1963) ku Peggy Glanville-Hicks; potongan perkusi Psappha (1975) jeung karya orkestra Aïs (1980) ku Iannis Xenakis; jeung komposisi Charaxos, Eos and Tithonos (2014) ku Theodore Antoniou.[171]

Ti Era Romantis, karya Sappho - hususna "Ode to Aphrodite" - parantos janten pangaruh konci tina konsépsi ngeunaan naon anu kedah janten lirik puisi.[172] Panyajak anu boga pangaruh sapertos Alfred Lord Tennyson dina abad ka-19, sareng A. E. Housman dina ka dua puluh, geus dipangaruhan ku puisi na. Puisi dumasar Tennyson kalebet "Eleanore" sareng "Fatima" dina sempalan Sapfo 31,[173] sedengkeun tilu karya Housman téh adaptasi tina Puisi tengah malam, nu geus lila dianggap ku Sapfo najan ngeunaan pangarangna ayeuna aya bantahan.[174] Dina awal abad ka-20, Imagists – hususna Ezra Pound, H. D., dan Richard Aldington – kapangaruhan ku fragmen Sapfo; sajumlah puisi Pound dina koléksi awalna Lustra mangrupa adaptasi tina puisi Sapphic, sedangkeun puisi H.D. nyuhunkeun tulisan Sapfo.[175]

Sapfo leuwih jéntré ku Raphael's Parnassus (1510–11), dipintonkeun bareng jeung pujangga séjénna. Dina leungeun kéncana, manéhna nyepeng gulungan anu didinya ngaranna ditulis.[176]

Teu lila sanggeus kapanggih deui puisi-puisina Sapfo, seksualitasna sakali deui janten fokus perhatian kritis. Dina awal abad tujuh belas, John Donne nulis "Sapho to Philaenis", mulang ka pamanggih Sappho salaku anu mikaresep ka awewe kalawan hiperseksual.[177] Perdebatan modérn ngeunaan seksualitas Sapfo dimimitian dina abad ka-19, Welcker dina 1816, kalayan nyebarkeun hiji artikel ngabéla Sapfo tina tuduhan prostitusi sareng lesbianisme, nyatakeun yén anjeunna suci.[150] – posisi nu engkéna bakal dicokot ku Wilamowitz dina ahir abad ka-19 jeung Henry Thornton Wharton dina awal abad ka-20..[178] Dina abad ka-19 Sapfo dipilih ku Decadent Movement salaku "putri de Sade" lesbian, ku Charles Baudelaire di Perancis sareng engké Algernon Charles Swinburne di Inggris..[179] Dina ahir abad ka-19, panulis lesbian sapertos Michael Field[lower-alpha 16] jeung Amy Levy janten museurkeun Sapfo pikeun seksualitas dirina,[180] dan pada pergantian abad ke-20 dia adalah semacam "santo pelindung lesbian".[181]

Ti mimiti abad ka-19, pujangga awéwé kawas Felicia Hemans (The Last Song of Sappho) katut Letitia Elizabeth Landon (Sketch the First. Sappho, ogé dijero Ideal Likenesses) nyandak Sapfo salaku salah sahiji karuhun maranéhanana. Sapfo ogé mimiti dianggap salaku panutan pikeun kampanye hak-hak awéwé, dimimitian ku karyana kawas Caroline Norton's "Gambar Sapfo.[150] Engké dina abad éta, manéhna bakal jadi modél pikeun nu disebut Awéwé Anyar - awéwé mandiri jeung berpendidikan anu mikahayang otonomi sosial jeung seksual. –[182] sareng dina 1960s, féminis Sapfo éta – bareng jeung hypersexual, mindeng tapi teu éksklusif lesbian Safo – salah sahiji dua persepsi budaya pangpentingna Sapfo.[183]

Kapanggihna sajak anyar nu dijieun ku Sapfo di 2004 jeung 2014 ngagumbirakeun duanana ilmiah jeung perhatian média.[19] Pangumuman tina Tithonus sajak éta subyek internasional sinyalna warta, sarta digambarkeun ku Marilyn Skinner salaku "the trouvaille of a lifetime".[73][184]

Tempo ogé[édit | édit sumber]

Catetan[édit | édit sumber]

  1. ↑ The fragments of Sappho's poetry are conventionally referred to by fragment number, though some also have one or more common names. The most commonly used numbering system is that of Eva-Maria Voigt, which in most cases matches the older Lobel-Page system. Unless otherwise specified, the numeration in this article is from Diane Rayor and André Lardinois' Sappho: A New Translation of the Complete Works, which uses Voigt's numeration with some variations to account for the fragments of Sappho discovered since Voigt's edition was published. References to ancient authors commenting on Sappho give both the conventional reference, and the numeration given in Campbell's Greek Lyric I: Sappho and Alcaeus.
  2. ↑ According to the Suda she was from Eresos rather than Mytilene;[12] most testimonia and some of Sappho's own poetry point to Mytilene.[13]
  3. ↑ Strabo nyebutkeun yén manéhna téh kontémporér tina Alcaeus (born c. 620 BC) jeung Pittacus (c. 645 BC – c. 570 BC); Athenaeus yén anjeunna kontemporer Alyattes, raja Lidia (c. 610 BC – c. 560 BC). The Suda nyebutkeun yén manéhna aktip salila Olimpiade 42nd(612–608 BC), bari Eusebius nyebutkeun yén manéhna kawentar ku Olimpiade ka-45 (600–599 BC).[15]
  4. ↑ Two in the Oxyrhynchus biography (P.Oxy. 1800), seven more in the Suda, and one in a scholion on Pindar.[21]
  5. ↑ Σκαμανδρώνυμος in Greek. Given as Sappho's father in the Oxyrhynchus biography, Suda, a scholion on Plato's Phaedrus, and Aelian's Historical Miscellanies, and as Charaxos' father in Herodotus.[23]
  6. ↑ Inscriptions on Attic vase paintings read ΦΣΑΦΟ, ΣΑΦΟ, ΣΑΠΠΩΣ, and ΣΑΦΦΟ; on coins ΨΑΠΦΩ, ΣΑΠΦΩ, and ΣΑΦΦΩ all survive.[26]
  7. ↑ Other sources say that Charaxus' lover was called Doricha, rather than Rhodopis.[31]
  8. ↑ Padahal ngaran sarupa kaasup Κερκύλος (Kerkylos) anu dibuktoskeun.[38]
  9. ↑ Scholars such as Alexander Dale and Richard Martin have suggested that some of Sappho's surviving fragments may have been considered iambic in genre, even though they were not composed in iambic trimeter, by ancient sources.[45][46]
  10. ↑ Though the word "élite" is used as a shorthand for a particular ideological tradition within Archaic Greek poetic thought, it is highly likely that all Archaic poets in fact were part of the elite, both by birth and wealth.[88]
  11. ↑ M.L. West comments on the translation of this word, "'Loveliness' is an inadequate translation of habrosyne, but I have not found an adequate one. Sappho does not mean 'elegance' or 'luxury'".[93]
  12. ↑ The pēktis harpa, ogé katelah plektron atawa plectrum, bisa jadi sarua jeung magadis.[103]
  13. ↑ Sappho names both the λύρα (lyra) and χελύννα (chelynna, Citakan:Lit);[102] duanana nuduhkeun bowl lyres.[104]
  14. ↑ The adjective sapphic, which means "relating to lesbians and/or lesbianism", and the related words sapphist, sapphism etc. all also come from Sappho.
  15. ↑ Parker lists plays by Ameipsias, Amphis, Antiphanes, Diphilos, Ephippus, jeung Timocles, sapanjang dengan dua drama disebut Phaon, opat disebut Leucadia, hiji Leukadios, jeung hiji Antilais sakabéh nu meureun geus ngeunaan Sappho.
  16. ↑ Michael Field was the shared pseudonym of the poets and lovers Katherine Bradley and Edith Cooper.

Rujukan[édit | édit sumber]

  1. ↑ Ohly 2002.
  2. ↑ Rayor & Lardinois 2014, pp. 2–9.
  3. ↑ duBois 2015, p. 81.
  4. ↑ Rayor & Lardinois 2014, p. 2.
  5. ↑ a b c Kivilo 2021, p. 11.
  6. ↑ Lefkowitz 2012, p. 42.
  7. ↑ Kivilo 2010, pp. 2–3.
  8. ↑ Kivilo 2010, pp. 3–4.
  9. ↑ Kivilo 2010, p. 4.
  10. ↑ Rayor & Lardinois 2014, p. 1.
  11. ↑ a b Hutchinson 2001, p. 139.
  12. ↑ a b c Rayor & Lardinois 2014, p. 4.
  13. ↑ Hutchinson 2001, n.1, p. 140.
  14. ↑ a b Kivilo 2010, n.174, p. 198.
  15. ↑ Campbell 1982, pp. x–xi.
  16. ↑ Ferrari 2010, pp. 8–9.
  17. ↑ Campbell 1982, p. xi.
  18. ↑ Hutchinson 2001, p. 140.
  19. ↑ a b c d e f g Mendelsohn 2015.
  20. ↑ Kivilo 2010, p. 175.
  21. ↑ Yatromanolakis 2008, ch. 4 n. 65.
  22. ↑ Rayor & Lardinois 2014, pp. 3–4.
  23. ↑ Yatromanolakis 2008, ch. 4.
  24. ↑ Most 1995, p. 20.
  25. ↑ Campbell 1982, n.1, p. 15.
  26. ↑ Yatromanolakis 2008, ch. 2.
  27. ↑ Sappho, frr. 1.20, 65.5, 94.5, 133b
  28. ↑ Rayor & Lardinois 2014.
  29. ↑ a b Lidov 2002, n.7, pp. 205–6.
  30. ↑ Campbell 1982, pp. xi, 189.
  31. ↑ Campbell 1982, pp. 15, 187.
  32. ↑ Herodotus, Histories, 2.135 = Sappho 254a
  33. ↑ Lardinois 2021, p. 172.
  34. ↑ Rayor & Lardinois 2014, p. 3.
  35. ↑ a b Hallett 1982, p. 22.
  36. ↑ Hallett 1982, pp. 22–23.
  37. ↑ a b Parker 1993, p. 309.
  38. ↑ Yatromanolakis 2008, Ch.4 n.36.
  39. ↑ Ferrari 2010, pp. 18–19.
  40. ↑ Rayor & Lardinois 2014, p. 10.
  41. ↑ Kurke 2007, p. 158.
  42. ↑ Hallett 1979, pp. 448–449.
  43. ↑ a b c Rayor & Lardinois 2014, p. 7.
  44. ↑ a b c d Rayor & Lardinois 2014, p. 8.
  45. ↑ Dale 2011, pp. 47–55.
  46. ↑ Martin 2016, pp. 115–118.
  47. ↑ Campbell 1982, p. xii.
  48. ↑ a b Bierl & Lardinois 2016, p. 3.
  49. ↑ a b c Bolling 1961, p. 152.
  50. ↑ a b c Winkler 1990, p. 166.
  51. ↑ de Kreij 2015, p. 28.
  52. ↑ Yatromanolakis 1999, n.4, p. 180.
  53. ↑ a b Yatromanolakis 1999, p. 181.
  54. ↑ Yatromanolakis 1999, p. 184.
  55. ↑ Lidov 2011.
  56. ↑ Obbink 2016, p. 42.
  57. ↑ Clayman 2011.
  58. ↑ Reynolds 2001, pp. 81–2.
  59. ↑ a b Reynolds 2001, p. 81.
  60. ↑ Tzetzes, On the Metres of Pindar 20–22 = T. 61
  61. ↑ Reynolds 2001, p. 18.
  62. ↑ Williamson 1995.
  63. ↑ Apuleius, v/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A2008.01.0501%3Asection%3D9 Apologia 9
  64. ↑ Williamson 1995, pp. 41–42.
  65. ↑ Williamson 1995, p. 42.
  66. ↑ Finglass 2021, pp. 232, 239.
  67. ↑ Rayor & Lardinois 2014, p. 85.
  68. ↑ Rayor & Lardinois 2014, p. 148.
  69. ↑ Rayor & Lardinois 2014, pp. 7–8.
  70. ↑ West 2005, p. 1.
  71. ↑ Obbink 2011.
  72. ↑ Reynolds 2001, p. 289.
  73. ↑ a b Skinner 2011.
  74. ↑ Rayor & Lardinois 2014, p. 155.
  75. ↑ Burn 1960.
  76. ↑ Thomas 2021, p. 35.
  77. ↑ Battezzato 2021, p. 121.
  78. ↑ duBois 1995, p. 6.
  79. ↑ duBois 1995, p. 7.
  80. ↑ Kurke 2021, p. 95.
  81. ↑ Budelmann 2019, pp. 113–114.
  82. ↑ Campbell 1967, p. 262.
  83. ↑ Zellner 2008, p. 435.
  84. ↑ Rayor & Lardinois 2014, p. 66.
  85. ↑ Zellner 2008, p. 439.
  86. ↑ Zellner 2008, p. 438.
  87. ↑ Rayor & Lardinois 2014, p. 73.
  88. ↑ Kurke 2007, p. 152.
  89. ↑ Kurke 2007, pp. 147–148.
  90. ↑ Sappho 2.14–16
  91. ↑ Sappho 58.15
  92. ↑ Kurke 2007, p. 150.
  93. ↑ West 2005.
  94. ↑ a b duBois 1995, pp. 176–7.
  95. ↑ McClure 2002.
  96. ↑ a b Battezzato 2021, p. 129.
  97. ↑ Gordon 2002, p. xii.
  98. ↑ a b c Battezzato 2021, p. 130.
  99. ↑ West 1992, p. 182.
  100. ↑ a b c d e Anderson & Mathiesen 2001.
  101. ↑ Hagel 2010, p. 373.
  102. ↑ a b c d e f g h Battezzato 2021, p. 131.
  103. ↑ a b Yatromanolakis 2008, ch. 3.
  104. ↑ West 1992, p. 50.
  105. ↑ Battezzato 2021, p. 132.
  106. ↑ West 1992, p. 65.
  107. ↑ Most 1995, p. 15.
  108. ↑ a b Most 1995, p. 17.
  109. ↑ P.Oxy. 1800 fr. 1 = T 1
  110. ↑ Campbell 1982.
  111. ↑ a b Page 1959.
  112. ↑ a b Hallett 1979, p. 448.
  113. ↑ Lardinois 2014, p. 15.
  114. ↑ Gubar 1984, p. 44.
  115. ↑ DeJean 1989, p. 319.
  116. ↑ Most 1995, pp. 27–28.
  117. ↑ Most 1995, p. 26.
  118. ↑ a b c Most 1995, p. 27.
  119. ↑ Devereux 1970.
  120. ↑ Klinck 2005, p. 194.
  121. ↑ Boehringer 2014, p. 151.
  122. ↑ Lardinois 2014, p. 30.
  123. ↑ duBois 1995, p. 67.
  124. ↑ a b c Yatromanolakis 2009, p. 216.
  125. ↑ Yatromanolakis 2009, pp. 216–218.
  126. ↑ Parker 1993, p. 310.
  127. ↑ Parker 1993, p. 313.
  128. ↑ Parker 1993, pp. 314–315.
  129. ↑ Rayor & Lardinois 2014, p. 15.
  130. ↑ Campbell 1967.
  131. ↑ Parker 1993, pp. 314–316.
  132. ↑ a b Parker 1993, p. 316.
  133. ↑ Yatromanolakis 2009, p. 218.
  134. ↑ Parker 1993, p. 342.
  135. ↑ Parker 1993, p. 343.
  136. ↑ Parker 1993, p. 344.
  137. ↑ Hallett 1979, p. 447.
  138. ↑ AP 7.407 = T 58
  139. ↑ Gosetti-Murrayjohn 2006, pp. 28–29.
  140. ↑ AP 7.14 = T 27
  141. ↑ Gosetti-Murrayjohn 2006, p. 33.
  142. ↑ AP 9.506 = T 60
  143. ↑ Gosetti-Murrayjohn 2006, p. 32.
  144. ↑ Parker 1993, p. 312.
  145. ↑ Parker 1993, p. 340.
  146. ↑ Aelian, quoted by Stobaeus, Anthology 3.29.58 = T 10
  147. ↑ Yatromanolakis 2009, p. 221.
  148. ↑ Gosetti-Murrayjohn 2006, pp. 27–28.
  149. ↑ duBois 1995, pp. 85–6.
  150. ↑ a b c d e f g Schlesier 2015.
  151. ↑ Reynolds 2001, p. 72.
  152. ↑ Rayor & Lardinois 2014, p. 108.
  153. ↑ Most 1995, p. 30.
  154. ↑ Parker 1993, n. 2, pp. 309–310.
  155. ↑ Yatromanolakis 2008, ch. 1.
  156. ↑ Kivilo 2010, p. 190.
  157. ↑ Snyder 1997, p. 114.
  158. ↑ Richter 1965, p. 70.
  159. ↑ a b Hallett 1979, n. 3, p. 448.
  160. ↑ Most 1995, p. 19.
  161. ↑ Reynolds 2001, p. 73.
  162. ↑ Reynolds 2001, pp. 72–3.
  163. ↑ Reynolds 2001, pp. 73–4.
  164. ↑ Aelian, Historical Miscellanies 12.19 = T 4
  165. ↑ Reynolds 2001, p. 84.
  166. ↑ Wilson 2012, p. 501.
  167. ↑ Reynolds 2001, p. 229.
  168. ↑ Reynolds 2001, p. 337.
  169. ↑ Hallett 1979, p. 449.
  170. ↑ Reynolds 2001, pp. 82–3.
  171. ↑ Yatromanolakis 2019, § "Early Modern and Modern Reception".
  172. ↑ Kurke 2007, pp. 165–166.
  173. ↑ Peterson 1994, p. 123.
  174. ↑ Sanford 1942, pp. 223–4.
  175. ↑ Reynolds 2001, pp. 310–312.
  176. ↑ Johannides 1983.
  177. ↑ Reynolds 2001, pp. 85–6.
  178. ↑ Reynolds 2001, p. 295.
  179. ↑ Reynolds 2001, pp. 231–2.
  180. ↑ Reynolds 2001, p. 261.
  181. ↑ Reynolds 2001, p. 294.
  182. ↑ Reynolds 2001, pp. 258–9.
  183. ↑ Reynolds 2001, p. 359.
  184. ↑ Payne 2014.

Karya dicutat[édit | édit sumber]

Bacaeun salajengna[édit | édit sumber]

  • Balmer, Josephine (2018). Sappho: Poems and Fragments (2 ed.). Bloodaxe. 
  • Boehringer, Sandra (2021). Female Homosexuality in Ancient Greece and Rome. Routledge. ISBN 9780367744762. 
  • Burris, Simon; Fish, Jeffrey; Obbink, Dirk (2014). "New Fragments of Book 1 of Sappho". Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik 189. 
  • Carson, Anne (2002). If Not, Winter: Fragments of Sappho. New York: Knopf. ISBN 0-375-41067-8. 
  • Duban, Jeffrey M. (1983). Ancient and Modern Images of Sappho: Translations and Studies in Archaic Greek love Lyric. University Press of America. 
  • Freeman, Philip (2016). Searching for Sappho: The Lost Songs and World of the First Woman Poet. New York City: W. W. Norton & Company. ISBN 978-0393242232. 
  • Greene, Ellen, ed. (1996). Reading Sappho. Berkeley: University of California Press. 
  • Lobel, E.; Page, D. L., ed. (1955). Poetarum Lesbiorum fragmenta. Oxford: Clarendon Press. 
  • Neri, Camillo, ed. (2021). Saffo: Testimonianze e Frammenti (dalam Italian). de Gruyter. ISBN 9783110735918. doi:10.1515/9783110735918. 
  • Obbink, Dirk (2014). "Two New Poems by Sappho". Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik 189. 
  • Powell, Jim (2019). The Poetry Of Sappho. Oxford University Press. 
  • Snyder, Jane McIntosh (1997). Lesbian Desire in the Lyrics of Sappho. Columbia University Press. ISBN 9780231099943. 
  • Voigt, Eva-Maria (1971). Sappho et Alcaeus. Fragmenta. Amsterdam: Polak & van Gennep. 

Tutumbu ka luar[édit | édit sumber]

Pék paluruh émbaran nu leuwih loba ngeunaan Sapfo ku jalan nyungsi proyék sabaraya Wikipédia
Définisi kamus ti Wiktionary
Buku téks ti Wikibooks
Cutatan ti Wikiquote
Téks sumber ti Wikisource
Gambar jeung média ti Commons
Warta ti Wikinews
Sumber pangajaran ti Wikiversity
Babon ngeunaan
Sappho
By Sappho

Citakan:Sappho Citakan:Lyric poets Citakan:Ancient Greece topics

Authority control
Dicomot ti "https://su.wikipedia.org/w/index.php?title=Sapfo&oldid=651909"