Téhnologi

Téhnologi mibanda leuwih ti hiji harti. Nu hiji mangrupa tumuwuh jeung tumerapna parabot, mesin, bahan, jeung prosés nu nulungan manusa méréskeun masalah sarta nedunan pangabutuh. Salaku kagiatan manusa, téhnologi ngamangsa boh élmu boh rékayasa. Istilah téhnologi ku sabab kitu mindeng dicirikeun ku papanggihan-papanggihan jeung gadget maké prinsip jeung prosés ilmiah nu anyaran kapanggih. Tapi, papanggihan nu geus heubeul pisan saperti gilinding gé mangrupa conto téhnologi.

Harti séjén—dipaké na widang ékonomi—nilik téhnologi salaku wujud mutahir pangaweruh urang dina cara ngagabungkeun rupa-rupa sumberdaya pikeun ngahasilkeun produk nu dipikahayang (jeung pangaweruh urang kana naon waé nu bisa dihasilkeun). Ku kituna, urang bisa nempo parobahan téhnologis nalika pangaweruh téhnis urang ningkat/nambahan.

Téhnologi jeung idéologi

Mindeng pisan, "anyar" dianggap boga harti "leuwih hadé" dina puseuran téhnologi jeung rékayasa. Pamanggih ngeunaan téhnologi tepat guna nu tumuwuh dina abad ka-20 pikeun ngagambarkeun kaayaan di tempat nu teu pati miharep ayana téhnologi mutahir atawa téhnologi nu merlukeun ayana infrastruktur atawa suku cadang atawa kaahlian nu diimpor. Pergerakan eco-village ogé milu ketak dina masalah ieu. Téhnologi panengah, nu loba patalina jeung masalah ékonomi, nu dimaksudkeun salaku jalan tengah antara téhnologi puseur nu mahal di nagara maju jeung nagara tumuwuh nu ngarasakeun cukup éféktif pikeun nyerep pagawé nu sakitu lobana dina kaayaan monétér nu seuseut seuat. Sacara umum, téhnologi nu "tepat guna" sakaligus bakal "panengah".

Dina ékonomi, harti atawa anggapan ngeunaan kamajuan atawa pertumbuhan mindeng dipatalikeun jeung hiji atawa leuwih anggapan di luhur. Challenging prevailing assumptions about technology and its usefulness has led to idéas like uneconomic growth or measuring well-being. These, and economics itself, can often be described as technologies, specifically, as persuasion technology - a concern covered in its own separate article.