Locéng

Ti Wikipédia Sunda, énsiklopédi bébas
Locéng Zygmunt di Krakow, Polandia.

Locéng; Genta atawa Bel nyaéta hiji pakakas sederhana anu dipaké nyieun sora pikeun tanggara.[1] Wujudna ilaharna kawas pipa anu muka rubak ka palebah tungtung. Ari disadakeunana kujalan ditakol maké babandul, babandulna aya ngagantung di jero locéng aya ogé anu misah ngawujud panakol.[2] Locéng mibanda harti sora pikeun isarat/tanggara kana maksud nu tangtu. Locéng-locéng anu ukuranna gedé dijieun tina logam ari Locéng laleutik remen dijieun tina keramik atawa porselen.[3]


Tutumbu ka luar[édit | édit sumber]

Dicutat tina[édit | édit sumber]

  1. "Bell". Encyclopædia Britannica, 11th Edition 3. (1910). University Press. 687–691. 
  2. The National Cyclopaedia of Useful Knowledge, Vol III, (1847) London, Charles Knight, p.126.
  3. Falkenhausen, Lothar Von (1993). Suspended Music: Chime Bells in the Culture of Bronze Age China. University of California Press. p. 132. ISBN 978-0-520-07378-4. Diakses tanggal February 8, 2013. China seems to have produced the earliest bells anywhere in the world... the earliest metal bells may have been derived from pottery prototypes, which seem to go back to the late stage of the Yang-Shao culture (early third millennium BC) 

[[Kategori:]]