Suku Quraisy
Suku Quraisy nyaéta suku bangsa Arab anu asalna ti katurunan Ibrahim, anu cicing di kota Mekah jeung daérah sabudeureunana. Klan-klan anu cicing di pusat kota disebut "Quraisy Lembah" atawa Quraisy al-Batha, sedengkeun anu cicing di daérah sabudeureun kota disebut "Quraisy Pasisian" atawa Quraisy az-Zawahir.
Étimologi
[édit | édit sumber]Diaranan Quraisy asalna tina ngaran Fihr bin Malik, anu mangrupa luluhur Nabi Muhammad, nabi jeung rasul utama dina agama Islam. Fihr tuluy nurunkeun nepi ka Qushay bin Kilab. Aya sababaraha pendapat ngeunaan étimologi Quraisy. Salah sahiji téori nyebutkeun yén Quraisy mangrupakeun bentuk diminutif tina kecap qirsh (hiu). Ahli silsilah abad ka-9, Hisyam bin al-Kalbi, nétélakeun yén ngaran Quraisy lain ngaran ti pendiri suku; sabalikna, ngaran ieu asalna ti kecap taqarrusy, anu dina basa Arab hartina "ngumpul bareng" atawa "perkumpulan." Suku Quraisy meunang ngaran nalika Qusayy bin Kilab, katurunan generasi ka-genep ti Fihr bin Malik, ngumpulkeun kulawarga mawa alih kontrol Ka'bah. Saméméhna, katurunan Fihr hirup dina kelompok nomaden anu sumebar di antara kulawarga Kinanahna. Nisbah atawa ngaran kulawarga suku Quraisy nyaéta Quraisyii, sanajan dina abad-abad awal umat Islam, kalolobaan suku Quraisy leuwih dikenal ku ngaran marga masing-masing tibatan ngaran suku. Nanging, sanggeus abad ka-13, jalma-jalma anu ngaku keturunan Quraisy mimiti maké ngaran kulawarga Quraisyii.
Sajarah
[édit | édit sumber]Luluhur suku Quraisy nyaéta Fihr bin Malik. Silsilah lengkepna, numutkeun sumber-sumber tradisional Arab, nyaéta: Fihr bin Malik bin al-Naḍr bin Kināna bin Khuzayma bin Mudrika bin Ilyās bin Muḍar bin Nizār bin Ma'add bin ʿAdnān. Ku sabab kitu, Fihr asalna ti suku Kinanah, jeung katurunanna bisa ditéang nepi ka Adnan, anu mangrupakeun luluhur semi-legendaris "Arab kalér." Numutkeun sumber-sumber tradisional, Fihr mingpin para pejuang Kinanah jeung Khuza'ah dina ngabéla Ka'bah, anu dina waktu éta jadi tempat nyalindung utama pikeun kaum pagan di Mekah, ngalawan suku-suku ti Yaman. Nanging, tempat panyalindungan éta jeung hak-hak istiméwa anu patali jeung tetep aya di tangan suku Khuza'ah ti Yaman. Suku Quraisy meunang ngaran nalika Qusayy bin Kilab, keturunan genep ti Fihr bin Malik, ngumpulkeun kulawarga jeung mawa alih kontrol Ka'bah. Saméméh ieu, katurunan Fihr hirup dina kelompok-kelompok nomaden anu sumebar di antara suku Kinanahna.
Sakabéh sumber Muslim abad pertengahan hiji sora yén Qusayy hasil nyatujuan katurunan Fihr jeung ngajadikeun suku Quraisy salaku kakuatan dominan di Mekah. Saenggeus naklukeun Mekah, Qusayy méré tempat cicing ka klan-klan Quraisy séjén. Maranéhna anu cicing di sabudeureun Ka'bah dikenal salaku Quraisy al-Biṭhāḥ, sedengkeun klan-klan anu cicing di pasisian tempat suci disebut Quraisy al-Ẓawāhīr. Numutkeun sejarawan Ibnu Ishaq, putra bungsu Qusayy, Abdul Manaf, nyorot dina mangsa hirup bapana jeung dipilih pikeun jadi panggantina minangka anu ngajagaan Ka'bah. Manéhna ogé méré tanggung jawab séjén nu patali jeung Ka'bah ka putrana anu lain, Abdul-'Uzza jeung Abdul-Dar, bari mastikeun yén sakabéh kaputusan Quraisy kudu dijieun di harepeun putra cikalna, Abdul-Dar. Abdul-Dar ogé ditunjuk salaku anu nyekel hak-hak istiméwa, saperti penjaga panji-panji perang Quraisy jeung pengawas cai jeung perbekalan pikeun para peziarah anu nganjang ka Ka'bah.
Numutkeun sejarawan F. E. Peters, catetan Ibnu Ishaq némbongkeun yén dina jaman Qusayy sareng keturunanna, Mekah acan janten pusat perdagangan; ekonomi kota éta langkung gumantung kana ziarah ka Ka'bah, sareng kantor-kantor pamaréntahan anu ditunjuk ku Qusayy ngan ukur patali jeung operasi militer sareng kontrol kana tempat suci. Dina jaman éta, suku Quraisy sanés pedagang; sabalikna, aranjeunna dipercayakan pikeun ngalaksanakeun palayanan agami anu nyababkeun kauntungan anu signifikan. Aranjeunna ogé meunang kauntungan ti pajak anu dikumpulkeun ti para peziarah anu asup. Sanajan Qusayy katingalina salaku jalma anu kuat di Quraisy, anjeunna henteu sacara resmi janten raja suku, tapi salah sahiji ti seueur syekh anu kasohor.
Numutkeun sejarawan Gerald R. Hawting, upami sumber-sumber tradisional dipercaya, anak-anak Qusayy "pasti hirup dina paruh kadua abad ka-5." Nanging, sejarawan W. Montgomery Watt ngaku yén Qusayy sorangan kemungkinan ageung maot dina paruh kadua abad ka-6. Masalah suksesi antara penerus alami Qusayy, nyaéta Abdul-Dar, sareng penerus pilihanana, Abdul Manaf, nyababkeun perpecahan Quraisy jadi dua faksi; Aranjeunna anu ngadukung klan Abdul-Dar, kaasup klan Bani Sahm, Bani Adi, Bani Makhzum, sareng Bani Jumah, dikenal minangka al-Aḥlāf (para Konfederasi), sedengkeun anu ngadukung klan Abdul Manaf, kaasup Bani Taym, Bani Asad, Bani Zuhra, sareng Bani al-Harits ibn Fihr, dikenal salaku al-Muṭayyabūn (anu hartosna 'jalma-jalma anu wangi').