Pita dasar

Ti Wikipédia Sunda, énsiklopédi bébas

Pita dasar atawa baseband nyaéta wilayah spéktrum (doméin frékuénsi) anu ditempatan ku sinyal informasi.

Spéktrum tina sinyal pita dasar, amplitudo salaku fungsi ti frékuénsi

Dina pamrosésan sinyal, baseband mangrupa kecap sifat anu ngagambarkeun sinyal atawa sistem nu wilayah frékuénsina diukur ti frékuénsi enol nepi ka bandwidth maksimum; kalan-kalan ieu kecap digunakeun minangka kecap barang pikeun hiji pita frékuénsi nu awalna enol. Baseband mindeng dianggap minangka sinonim pikeun lowpass (lolos handap), sarta antonim pikeun passband (lolos pita).

Tempo ogé[édit | édit sumber]

Rujukan[édit | édit sumber]

  1. Hsu, Hwei P., Schaum's Outline of Théory and Problems of Analog and Digital Communications, McGraw Hill, 1993