PHS

PHS singketan tina kecap-kecap basa Inggris Personal Handy-phone System nyaéta hiji sistem jaringan telekomunikasi mobil anu dijalankeun dina pita frékuénsi 1880-1930 MHz sarta digunakeun utaman di Jepang, Cina, Taiwan jeung sawatara nagara Asia lianna.

Ringkesan

Téknologi

PHS pada dasarna mangrupa telepon tanpa kabel saperti DECT, nu boga kamampu pikeun handover ti hiji sél ka sél lianna. Sél-sél PHS téh leutik, kalayan daya transmisi base stationna maksimum 500 mW sarta ngawengku wilayah sapuluh nepi ka ratusan méter (sabagian malah ngawengku nepi ka 2 kilométer dina jarak nu lempeng atawa line-of-sight), béda jeung wengkuan GSM nu nepi ka sababaraha kilométer. Hal ieu ngajadikeun PHS cocog pikeun daérah pakotaan anu padet, tapi henteu praktis pikeun daérah padésaan, sarta ukuran sél nu leutik ogé ngajadikeun PHS hésé atawa henteu mungkin dipaké pikeun nelepon dina kandaraan anu bagerak kalayan gancang.

PHS di Jepang dina taun 1997-2003
(Willcom- NTT DoCoMo- ASTEL)

PHS maké cara aksés pilah waktu TDMA/TDD pikeun métoda aksés kanal radiona, jeung ADPCM 32 kbit/det pikeun codec sorana. Telepon PHS modéren ogé bisa méré rupa-rupa layanan niléy-tambah saperti sambungan data / Internét tanpa kabel nu lajuna gancang (64 kbit/s jeung saluhureunana), aksés WWW, ngirim é-mail, pesen téks katut pamindahan gambar warna.

Téknologi PHS ogé mangrupa pilihan nu populér pikeun nyadiakeun wireless local loop, ni digunakeun pikeun ngeusian kosongna jaringan antara POTS jeung imah langganan.

Pamakéan

PHS munggaran dimekarkeun ku laboratorium NTT Jepang dina taun 1989. Ieu téknologi jauh leuwih gampang dilaksanakeun manan sistem pasaingna saperti PDC atawa GSM. Layanan komérsialna dimimitian ku 3 operator PHS (NTT-Personal, DDI-Pocket jeung ASTEL) di Jepang dina taun 1995. Sanajan kitu, ieu layanan geus dibéré cap "telekomunikasi sélulér jelema miskin (poor man's cellular)", lantaran kakurang dina kamampuh wengkuan jeung roaming. Pangsa pasar PHS di Jepang mimiti ngurangan; NTT DoCoMo, nu nawarkeun NTT Personal, katut ASTEL keur mungkas layananana. Sawatara nagara lianna malah geus mungkas layanan PHS sarta pindah ka GSM.

Tapi PHS malah ngahangkeut di pasar-pasar télékomunikasi di Cina, Taiwan, Viétnam, Banglades, Nigeria, Mali, Tanzania jeung Honduras lantaran waragad pangwangunan jaringan PHS nu saeutik (kira-kira 20% ti waragad jaringan GSM) geus narik haté para operator. Sistem wireless local loop (WLL) nu didasarkeun kana téknologi PHS kiwari dipaké ku nagara-nagara kasebut. Di Cina, jumlah pamaké téknologi PHS ngaronjat nepi ka taun 2005, tapi mimiti turun jumlahna dina taun 2006. Di Cili, Telefónica del Sur dina bulan Maret 2006 nawarkeun layanan telepon nu dumasar kana PHS di sawatara kota di bagian kidul nagara kasebut. Di Brazil, Suporte Tecnologia nawarkeun layanan telepon dumasar PHS di Betim, nagara bagian Minas Gerais sarta Transit Telecom mimiti masang jaringan PHS dina taun 2007.

Layanan roaming PHS sacara global bisa lumangsung anatara Jepang (WILLCOM), Taiwan jeung Thailand.

Jumlah pamaké dina lingkup internasional

• Langganan PHS jeung para operator utama
  • Jepang: 4,769,900 (Juni, 2006)

    Willcom, ASTEL

  • Cina : 79,800,000 (Juni, 2005)

    China Telecom, China Netcom

  • Taiwan : kira 1,000,000 (Sep., 2005)

    FITEL

  • Thailand : PCT
  • Nagara lianna: Vietnam, Cili

Tumbu kaluar

• PHS MoU Group Archived 2008-03-09 di Wayback Machine
• Article on Xiaolingtong
• PHS in Taiwan